ONE OF US
Yasmine was één van ons, lesbienne en meemoeder.Wie herinnert zich niet de fuiven met meejoelende vrouwen die ze opzweepte met "alle meisjes aan de macht"? Wat een powergirl was ze toen. Ze zet ons nu ook weer aan het denken. Zonder de juiste toedracht te kennen, weten we wel wat een breuk met je gezin teweeg kan brengen.We betreuren dit, maar we zullen haar respect bewijzen. Je dochter zal ooit weten dat je een monument voor veel vrouwen was!
vrijdag 26 juni 2009
dinsdag 23 juni 2009
Iedereen is gelijk voor de wet…
□ helemaal mee eens
□ neutraal
□ helemaal niet mee eens
Dit zou een poll kunnen zijn voor gelijke kansen. Het hangt er wel vanaf hoe je de stelling bekijkt. Lesbiennes kunnen samenwonen, trouwen, kinderen krijgen en het kind van de partner of zelfs een buitenlands kind adopteren. Er is op het eerste zicht geen discriminatie en er is sprake van gelijke behandeling.
Zo ervaren de meeste lesbische vrouwen dit ook. Binnen het vrouwengezin zijn de lesbiennes zeker al uit de kast, ze zijn vaak bekend in de lokale gemeenschap, via het openbaar leven en vooral via de scholen van hun kinderen. Het is een heel zichtbare groep vrouwen die schijnbaar moeiteloos carrière en zorg voor de kinderen combineert. Als multi-tasker worden de klusjes ook gedaan, er is moederinstinct in het kwadraat en bovendien komen ze allebei van Venus dus dat praat gemakkelijk. Ze zouden wel eens de meest geëmancipeerde, meest maatschappelijk geïntegreerde lesbiennes kunnen zijn. So far so good.
Moeders wil is wet……
En daar zijn we het niet mee eens.
Want er is geen reden om aan te nemen dat lesbiennes minder in scheidingen zouden betrokken worden dan bij koppels van verschillend geslacht. In dat geval is één op de drie vrouwengezinnen in de gevarenzône. De kinderen van deze koppels lopen immers het risico om enkel op één ouder, de biologische moeder, terug te vallen binnen de eerste 2 jaar na de geboorte. De procedure start immers pas 2 maanden na de geboorte en loopt via jeugdrechtbank t/m de afgifte documenten grosso modo 2 jaar momenteel.
En dan is er recht noch titel, je verzorgt clandestien je kind, haalt het af aan school, je wordt mama genoemd maar je bent/wordt het niet indien de biologische moeder dit niet (juridisch) wil toestaan. In heterotermen kun je ex-partner zijn maar blijvende ouder. In lesbiennetermen: niet voor de eerste drie jaar samenwonen, niet binnen de daaropvolgende 2 jaar, veel procedures en paperassen later eventueel… of gewoon nooit ouder kunnen worden omdat de moeder dat niet wil. Of al uit elkaar voor 2006 of uit elkaar voor alles in orde is. Moeders zonder papieren, zonder regularisatie en zonder zicht op beterschap. Clandestien wil ook zeggen: zonder gekende identiteit.
Binnen hetero-scheidingen komen vaders vaak slecht weg qua regeling, de vechtscheidingen, het omgangs(on)recht,de menselijke drama’s die ontstaan ondanks juridisch gelijke partijen belooft niet veel goeds.
Recht van bestaan…De score “neutraal” moet er ooit komen want nu zijn de rechten van het kind geschaad. De zwakste partij verdient immers bescherming! De Staat is al verschillende malen op de vingers getikt in het kader van de rechten van het kind. We willen het belang van het kind uiteraard boven het recht op ouderschap stellen. Maar het belang van het kind is juist het recht op een gezin, het contact met beide ouders. Dit belang wordt uitgesteld en niet gewaarborgd, het wordt zelfs niet mogelijk gemaakt in bepaalde gevallen. Als dit moeilijk te handhaven blijkt in gezinnen hoeveel te meer dan in een vrouwengezin? Het maatschappelijk draagvlak is er al jaren maar die maatschappelijke realiteit is ver vooruit op het wetgevend werk. We willen de wetgever aanmoedigen om er werk van te maken. Gelijke kansen voor gelijk geslacht.
Gescheiden mannen klagen meestal dat Vrouwe Justitia lesbisch is, wij denken dat eigenlijk niet, maar willen best eens scoren.
□ helemaal mee eens
□ neutraal
□ helemaal niet mee eens
Dit zou een poll kunnen zijn voor gelijke kansen. Het hangt er wel vanaf hoe je de stelling bekijkt. Lesbiennes kunnen samenwonen, trouwen, kinderen krijgen en het kind van de partner of zelfs een buitenlands kind adopteren. Er is op het eerste zicht geen discriminatie en er is sprake van gelijke behandeling.
Zo ervaren de meeste lesbische vrouwen dit ook. Binnen het vrouwengezin zijn de lesbiennes zeker al uit de kast, ze zijn vaak bekend in de lokale gemeenschap, via het openbaar leven en vooral via de scholen van hun kinderen. Het is een heel zichtbare groep vrouwen die schijnbaar moeiteloos carrière en zorg voor de kinderen combineert. Als multi-tasker worden de klusjes ook gedaan, er is moederinstinct in het kwadraat en bovendien komen ze allebei van Venus dus dat praat gemakkelijk. Ze zouden wel eens de meest geëmancipeerde, meest maatschappelijk geïntegreerde lesbiennes kunnen zijn. So far so good.
Moeders wil is wet……
En daar zijn we het niet mee eens.
Want er is geen reden om aan te nemen dat lesbiennes minder in scheidingen zouden betrokken worden dan bij koppels van verschillend geslacht. In dat geval is één op de drie vrouwengezinnen in de gevarenzône. De kinderen van deze koppels lopen immers het risico om enkel op één ouder, de biologische moeder, terug te vallen binnen de eerste 2 jaar na de geboorte. De procedure start immers pas 2 maanden na de geboorte en loopt via jeugdrechtbank t/m de afgifte documenten grosso modo 2 jaar momenteel.
En dan is er recht noch titel, je verzorgt clandestien je kind, haalt het af aan school, je wordt mama genoemd maar je bent/wordt het niet indien de biologische moeder dit niet (juridisch) wil toestaan. In heterotermen kun je ex-partner zijn maar blijvende ouder. In lesbiennetermen: niet voor de eerste drie jaar samenwonen, niet binnen de daaropvolgende 2 jaar, veel procedures en paperassen later eventueel… of gewoon nooit ouder kunnen worden omdat de moeder dat niet wil. Of al uit elkaar voor 2006 of uit elkaar voor alles in orde is. Moeders zonder papieren, zonder regularisatie en zonder zicht op beterschap. Clandestien wil ook zeggen: zonder gekende identiteit.
Binnen hetero-scheidingen komen vaders vaak slecht weg qua regeling, de vechtscheidingen, het omgangs(on)recht,de menselijke drama’s die ontstaan ondanks juridisch gelijke partijen belooft niet veel goeds.
Recht van bestaan…De score “neutraal” moet er ooit komen want nu zijn de rechten van het kind geschaad. De zwakste partij verdient immers bescherming! De Staat is al verschillende malen op de vingers getikt in het kader van de rechten van het kind. We willen het belang van het kind uiteraard boven het recht op ouderschap stellen. Maar het belang van het kind is juist het recht op een gezin, het contact met beide ouders. Dit belang wordt uitgesteld en niet gewaarborgd, het wordt zelfs niet mogelijk gemaakt in bepaalde gevallen. Als dit moeilijk te handhaven blijkt in gezinnen hoeveel te meer dan in een vrouwengezin? Het maatschappelijk draagvlak is er al jaren maar die maatschappelijke realiteit is ver vooruit op het wetgevend werk. We willen de wetgever aanmoedigen om er werk van te maken. Gelijke kansen voor gelijk geslacht.
Gescheiden mannen klagen meestal dat Vrouwe Justitia lesbisch is, wij denken dat eigenlijk niet, maar willen best eens scoren.
zaterdag 13 juni 2009
Door de zwakke juridische positie zijn er heel veel clandestiene moeders slachtoffer van familievervreemding. Laten we maar ineens een ander woord lanceren voor ouderverstoting binnen een lesbisch gezin, familievervreemding dus.
De pijnpunten van dit grote onrecht en vooral om wat kinderen wordt aangedaan is uitstekend begrepen door Guy Swennen (senator SP.A). Het resulteerde in een gedegen wetsvoorstel. De website http://www.ouderverstoting.nl geeft veel informatie over dit vervreemdingsproces Parental Alienation Syndrome of kortweg PAS genoemd en hoe er mee om te gaan. Dit wetsvoorstel hoort opnieuw op de agenda te staan!
De pijnpunten van dit grote onrecht en vooral om wat kinderen wordt aangedaan is uitstekend begrepen door Guy Swennen (senator SP.A). Het resulteerde in een gedegen wetsvoorstel. De website http://www.ouderverstoting.nl geeft veel informatie over dit vervreemdingsproces Parental Alienation Syndrome of kortweg PAS genoemd en hoe er mee om te gaan. Dit wetsvoorstel hoort opnieuw op de agenda te staan!
zondag 7 juni 2009
Bericht opgediept uit FemFusion van april 2009. In Nederland is men de voorbereiding al gestart om het ouderschap van rechtswege te lanceren:
Lesbisch meemoederschap komt eraan
‘Als twee vrouwen getrouwd zijn en één raakt in verwachting, dan moet de andere het kind adopteren.’ Dat zei minister Plasterk van Emancipatie afgelopen zaterdag op het derde debat van FemFusion. ‘Toen mijn vrouw in verwachting was en onze jongen geboren werd, hoefde ik hem niet te adopteren. Wij zijn getrouwd, dus dat is mijn kind. Nu is dat niet zo, in geen enkel land. Dat gaan wij wel veranderen: Hirsch Ballin (minister van Justitie, red) is ermee bezig.’ Nederland wordt daarmee het eerste land ter wereld, waar meemoederschap bij lesbische stellen automatisch is geregeld, met als bij getrouwde heterokoppels.
Lesbisch meemoederschap komt eraan
‘Als twee vrouwen getrouwd zijn en één raakt in verwachting, dan moet de andere het kind adopteren.’ Dat zei minister Plasterk van Emancipatie afgelopen zaterdag op het derde debat van FemFusion. ‘Toen mijn vrouw in verwachting was en onze jongen geboren werd, hoefde ik hem niet te adopteren. Wij zijn getrouwd, dus dat is mijn kind. Nu is dat niet zo, in geen enkel land. Dat gaan wij wel veranderen: Hirsch Ballin (minister van Justitie, red) is ermee bezig.’ Nederland wordt daarmee het eerste land ter wereld, waar meemoederschap bij lesbische stellen automatisch is geregeld, met als bij getrouwde heterokoppels.
vrijdag 5 juni 2009
Verdrag
Het Verdrag inzake de rechten van het kind werd op 20 november 1989 vastgesteld door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. In totaal 191 landen ratificeerden het verdrag; alleen Somalië en de Verenigde Staten hebben (nog) geen handtekening gezet.
De preambule van het verdrag herinnert aan de grondbeginselen van de Verenigde Naties en andere verdragen en verklaringen over de rechten van de mens. Verder wordt ook de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens aangehaald: 'Kinderen hebben wegens hun kwetsbaarheid recht op bijzondere zorg en bijstand.' De preambule legt grote nadruk op de verantwoordelijkheid van het gezin voor de zorg en bescherming van kinderen.
bron NRC- kinderrechten
Daar wringt het schoentje voor het kind geboren binnen onze gezinsvorm. De wettelijke bescherming ontbreekt vanaf het prille begin. Er kan ten vroegste 2 maanden na de geboorte geadopteerd worden. Deze "bedenktijd" is strijdig met het verdrag. Dit is dus ruimschoots 11 maanden te laat. Heel wat planning en keuzes gaan sowieso hieraan vooraf zoals: wie van de twee partners wordt zwanger, de zoektocht naar een donor, is deze al dan niet gekend, gesprekken in fertiliteitsklinieken,... kunnen evengoed uitgebreid worden met een gedegen ouderschapsplan.In Nederland wordt dit plan verplichte materie als men wil scheiden.
Laten we creatief denken en het ouderschapsplan tijdig inzetten als bescherming voor onze kinderen. (En tegelijkertijd streven naar een betere wettelijke bescherming)
Dit ouderschapsplan als commitment laat geen losse eindjes toe,de toekomst van het kind wordt dan toch minstens gewaarborgd door twee ouders.Zo beantwoordt een ouderschapsplan aan de zin in het Verdrag "andere bescherming voor de geboorte". Bovendien biedt het dan ook een goed uitgangspunt voor later indien de relatie onverhoopt in het slop geraakt. Het staat ieder dus vrij om een dergelijk ouderschapsplan op te maken. Een voorbeeld volgt.......
Het Verdrag inzake de rechten van het kind werd op 20 november 1989 vastgesteld door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. In totaal 191 landen ratificeerden het verdrag; alleen Somalië en de Verenigde Staten hebben (nog) geen handtekening gezet.
De preambule van het verdrag herinnert aan de grondbeginselen van de Verenigde Naties en andere verdragen en verklaringen over de rechten van de mens. Verder wordt ook de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens aangehaald: 'Kinderen hebben wegens hun kwetsbaarheid recht op bijzondere zorg en bijstand.' De preambule legt grote nadruk op de verantwoordelijkheid van het gezin voor de zorg en bescherming van kinderen.
Ook wordt gewezen op de noodzaak van wettelijke en andere bescherming van het kind vóór zijn of haar geboorte.
bron NRC- kinderrechten
Daar wringt het schoentje voor het kind geboren binnen onze gezinsvorm. De wettelijke bescherming ontbreekt vanaf het prille begin. Er kan ten vroegste 2 maanden na de geboorte geadopteerd worden. Deze "bedenktijd" is strijdig met het verdrag. Dit is dus ruimschoots 11 maanden te laat. Heel wat planning en keuzes gaan sowieso hieraan vooraf zoals: wie van de twee partners wordt zwanger, de zoektocht naar een donor, is deze al dan niet gekend, gesprekken in fertiliteitsklinieken,... kunnen evengoed uitgebreid worden met een gedegen ouderschapsplan.In Nederland wordt dit plan verplichte materie als men wil scheiden.
Laten we creatief denken en het ouderschapsplan tijdig inzetten als bescherming voor onze kinderen. (En tegelijkertijd streven naar een betere wettelijke bescherming)
Dit ouderschapsplan als commitment laat geen losse eindjes toe,de toekomst van het kind wordt dan toch minstens gewaarborgd door twee ouders.Zo beantwoordt een ouderschapsplan aan de zin in het Verdrag "andere bescherming voor de geboorte". Bovendien biedt het dan ook een goed uitgangspunt voor later indien de relatie onverhoopt in het slop geraakt. Het staat ieder dus vrij om een dergelijk ouderschapsplan op te maken. Een voorbeeld volgt.......
woensdag 3 juni 2009
Paula Marckx, een leven in boekvorm
Als 17-jarig meisje poseerde ze voor het modehuis Natan, later frequenteerde ze als journaliste de Europese adel en de internationale diplomatie. Ze is pilote en dierenvriend, avonturierster en lobbyiste. Maar bovenal is ze de vrouw die dertig jaar geleden voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens gedaan kreeg dat haar buitenechtelijke dochter dezelfde rechten had als een wettig kind. De uitspraak van het Hof staat vandaag bekend als het arrest Marckx.
bron: De Redactie Phara 02.06
De geschiedenis herhaalt zich toch? Het is op de kop af 30 jaar geleden dat alleenstaande moeders, de biologische moeders dus, eerst hun kind moesten erkennen en adopteren(of soms afstaan). Dit moet ons ook inspireren want de uitgangspunten zijn eigenlijk dezelfde!
De juridische kant is immers ook de insteek voor onze rechten:
In het arrest Marckx 13 juni 1979 oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens dat het oude afstammingsrecht het gelijkheidsbeginsel schond (artikel 14 EVRM)doordat het recht op eerbiediging van het gezinsleven (art. 8 EVRM) niet aan iedereen op dezelfde wijze werd verzekerd.
Ongehuwde vrouwen moesten hun kinderen eerst erkennen en adopteren. Buitenechtelijke kinderen werden bovendien erfrechtelijk benadeeld. Het heeft tot 1987 geduurd tot het
afstammingsrecht hervormd werd.
Als 17-jarig meisje poseerde ze voor het modehuis Natan, later frequenteerde ze als journaliste de Europese adel en de internationale diplomatie. Ze is pilote en dierenvriend, avonturierster en lobbyiste. Maar bovenal is ze de vrouw die dertig jaar geleden voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens gedaan kreeg dat haar buitenechtelijke dochter dezelfde rechten had als een wettig kind. De uitspraak van het Hof staat vandaag bekend als het arrest Marckx.
bron: De Redactie Phara 02.06
De geschiedenis herhaalt zich toch? Het is op de kop af 30 jaar geleden dat alleenstaande moeders, de biologische moeders dus, eerst hun kind moesten erkennen en adopteren(of soms afstaan). Dit moet ons ook inspireren want de uitgangspunten zijn eigenlijk dezelfde!
De juridische kant is immers ook de insteek voor onze rechten:
In het arrest Marckx 13 juni 1979 oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens dat het oude afstammingsrecht het gelijkheidsbeginsel schond (artikel 14 EVRM)doordat het recht op eerbiediging van het gezinsleven (art. 8 EVRM) niet aan iedereen op dezelfde wijze werd verzekerd.
Ongehuwde vrouwen moesten hun kinderen eerst erkennen en adopteren. Buitenechtelijke kinderen werden bovendien erfrechtelijk benadeeld. Het heeft tot 1987 geduurd tot het
afstammingsrecht hervormd werd.
maandag 1 juni 2009
reactie politica
Reactie via mail
Als meemoeder en moeder sta ik volledig achter jullie eisen.
Als politica wil ik er zeker ook een lans voor breken
Met vriendelijke groeten,
Tie Roefs
2e effectieve kandidaat Vlaams Parlement Vlaams-Brabant
www.tieroefs.be
http://www.youtube.com/watch?v=WycDml7bQeI
Als meemoeder en moeder sta ik volledig achter jullie eisen.
Als politica wil ik er zeker ook een lans voor breken
Met vriendelijke groeten,
Tie Roefs
2e effectieve kandidaat Vlaams Parlement Vlaams-Brabant
www.tieroefs.be
http://www.youtube.com/watch?v=WycDml7bQeI
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
