Bijna 40 jaar geleden maar het staat nog altijd nr. 1 op de populariteitspoll.
Nog 40 jaar erbij en dan laten ze onze artikels zien: " kunnen lesbische vrouwen ouders zijn?" en dan lachen ze er ook mee hopelijk!
The Law: Can Atheists Be Parents?
maandag 24 augustus 2009
vrijdag 7 augustus 2009
Het drama voor de familie van Hilde Rens is nog niet ten einde. De media berichtten deze week dat ze Ella Louise niet meer mogen zien. Bovendien werd in de artikelen verwezen naar het feit dat de erfenis in bezit zal komen van de echtgenote. Eerst werd bericht dat de adoptieprocedure niet afgerond was. Dit wilde dus zeggen dat Hilde,s dochter niet kon erven en net zo min haar familie.Recentere berichtgeving spreekt wel van een afgeronde adoptie.
Alle respect voor de rechtstreeks betrokkenen die nog een lange lijdensweg en rechtsgang moeten doormaken. Eens te meer bewijst dit aan de buitenwereld dat de meemoeders onvoldoende wettelijke bescherming hebben. Als wij op een dag niet meer wakker worden is er ook heel wat mis, we moeten hier oog voor hebben.
De erfenisproblematiek mag ook wel eens aan bod komen.
Hoe zit dat bij de meemoeders die nog in de tweejarige fase zitten voor adoptie en diegenen die niet meer kunnen adopteren?
In geval van wettelijke samenwoning en huwelijk moet deze eerst ontbonden zijn. Is dat nog niet het geval gaat de erfenis naar de ex-partner. Kort door de bocht van de nieuwe echtscheidingswet duurt dit toch minstens 6 maanden. In het geval van gewone samenwoning is het van belang of men minstens een jaar samenwoont en een gezamenlijke huishouding voert. Van cruciaal belang is of men nog samenwonend is op de dag van het openvallen van de nalatenschap. Indien niet is er geen erfenis voor de ex-partner. Is dan de zoon of dochter nog niet geadopteerd zal de nalatenschap van deze meemoeder naar haar ouders resp. broers en zussen gaan. Het kind is in beide gevallen het kind van de rekening en heeft part noch deel hieraan.
Zou het kind als geadopteerd kind kunnen erven zou ze tussen 3 en 30 % successietarieven verschuldigd zijn, net zoals de echtgenoten, samenwonenden en wettelijk samenwonenden.
De voorwaarden voor tarieven verschillen wel per regio. Het is duidelijk dat de tarieven in rechte lijn tot 30 % zijn en voor onze kinderen beginnen vanaf 30% tot en met 90% voor de grotere bedragen.
Successierecht nalatenschap voor andere personen dan familie, kinderen van meemoeders (nog) geen stiefouderadoptie
tot 12500 is dit 30 %
tot 25000 is dit 35%
tot 75000 60 %
tot 175000 80 %
boven de 175000 € is dit zelfs 90%!
Bij de nalatenschap in rechte lijn (ouders, kinderen) gelden tarieven tussen 3 en 30 %)
Dit is geen normale situatie in vergelijking met kinderen van hetero-koppels, maar ook met de lesbische koppels die het gehaald hebben. Het wordt allemaal nog moeilijker als je weet dat het ook de staat is die beslist wie moeder zal zijn. Het is immers de jeugdrechter die de stiefouderadoptie moet homologeren.
Normaal gesproken doet iedere ouder alles voor de toekomst van de kinderen: plannen, geld opzij zetten voor de studies, sparen voor later, alles meegeven zodat ze een zorgeloze toekomst tegemoet gaan. Ongeacht of ze al dan niet meer samenzijn, ze dragen immers elk apart ook hun verantwoordelijkheid. En hoe moeten wij dat doen? Onze kinderen zijn half verweesd, zowel tijdens ons leven en zelfs na onze dood. Ze hebben geen voorbehouden deel of zelfs geen redelijk deel van de erfenis. En wat is nu werkelijk in het belang van het kind? Het belang van de staat is in ieder geval groter, zonder testament gaat niet 90% naar de staat maar 100%.
We moeten clandestien ons moederschap beleven, onze kinderen hebben minder kansen dan andere kinderen en de meisjes zijn nog lang niet aan de macht. Je zou er feministisch van worden.
Alle respect voor de rechtstreeks betrokkenen die nog een lange lijdensweg en rechtsgang moeten doormaken. Eens te meer bewijst dit aan de buitenwereld dat de meemoeders onvoldoende wettelijke bescherming hebben. Als wij op een dag niet meer wakker worden is er ook heel wat mis, we moeten hier oog voor hebben.
De erfenisproblematiek mag ook wel eens aan bod komen.
Hoe zit dat bij de meemoeders die nog in de tweejarige fase zitten voor adoptie en diegenen die niet meer kunnen adopteren?
In geval van wettelijke samenwoning en huwelijk moet deze eerst ontbonden zijn. Is dat nog niet het geval gaat de erfenis naar de ex-partner. Kort door de bocht van de nieuwe echtscheidingswet duurt dit toch minstens 6 maanden. In het geval van gewone samenwoning is het van belang of men minstens een jaar samenwoont en een gezamenlijke huishouding voert. Van cruciaal belang is of men nog samenwonend is op de dag van het openvallen van de nalatenschap. Indien niet is er geen erfenis voor de ex-partner. Is dan de zoon of dochter nog niet geadopteerd zal de nalatenschap van deze meemoeder naar haar ouders resp. broers en zussen gaan. Het kind is in beide gevallen het kind van de rekening en heeft part noch deel hieraan.
Zou het kind als geadopteerd kind kunnen erven zou ze tussen 3 en 30 % successietarieven verschuldigd zijn, net zoals de echtgenoten, samenwonenden en wettelijk samenwonenden.
De voorwaarden voor tarieven verschillen wel per regio. Het is duidelijk dat de tarieven in rechte lijn tot 30 % zijn en voor onze kinderen beginnen vanaf 30% tot en met 90% voor de grotere bedragen.
Successierecht nalatenschap voor andere personen dan familie, kinderen van meemoeders (nog) geen stiefouderadoptie
tot 12500 is dit 30 %
tot 25000 is dit 35%
tot 75000 60 %
tot 175000 80 %
boven de 175000 € is dit zelfs 90%!
Bij de nalatenschap in rechte lijn (ouders, kinderen) gelden tarieven tussen 3 en 30 %)
Dit is geen normale situatie in vergelijking met kinderen van hetero-koppels, maar ook met de lesbische koppels die het gehaald hebben. Het wordt allemaal nog moeilijker als je weet dat het ook de staat is die beslist wie moeder zal zijn. Het is immers de jeugdrechter die de stiefouderadoptie moet homologeren.
Normaal gesproken doet iedere ouder alles voor de toekomst van de kinderen: plannen, geld opzij zetten voor de studies, sparen voor later, alles meegeven zodat ze een zorgeloze toekomst tegemoet gaan. Ongeacht of ze al dan niet meer samenzijn, ze dragen immers elk apart ook hun verantwoordelijkheid. En hoe moeten wij dat doen? Onze kinderen zijn half verweesd, zowel tijdens ons leven en zelfs na onze dood. Ze hebben geen voorbehouden deel of zelfs geen redelijk deel van de erfenis. En wat is nu werkelijk in het belang van het kind? Het belang van de staat is in ieder geval groter, zonder testament gaat niet 90% naar de staat maar 100%.
We moeten clandestien ons moederschap beleven, onze kinderen hebben minder kansen dan andere kinderen en de meisjes zijn nog lang niet aan de macht. Je zou er feministisch van worden.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
