29/07 In België groeit één kind op de tien op met een stiefmoeder of -vader. Die mensen hebben bijvoorbeeld niets te zeggen over de schoolkeuze en de eerste communie, want dat is enkel het recht van de natuurlijke ouders. Open Vld wil daar verandering in brengen.
Kamerlid Sabien Lahaye en senator Martine Taelman willen namelijk dat stiefouders medebeslissingsrecht krijgen. Dat kan wel alleen als de mama of papa van het kind al twee jaar getrouwd is of samenleeft met die nieuwe partner. Daarbij komt dat de stiefouder al minstens een jaar bij de opvoeding van het kind betrokken is.
Over de volledige draagwijdte van dat recht maken de natuurlijke ouders samen met de stiefouder best een overeenkomst via de notaris. Wordt er geen akkoord gevonden, mag de rechter oordelen aan de hand van een verhoor van het kind.
Bron :HBVL
Op het eerste zicht lijkt dit een vreemde constructie, die enkel bedoeld is wanneer er sprake is van ernstige zaken. Bijv. indien de biologische vader niet naar het kind omkijkt. Of wanneer de moeder sterft zou het kind het gezin anders kunnen kwijtspelen en zelfs geplaatst worden, al dan niet bij "familie". De stiefvader kan zo toegelaten worden om het ouderschap verder te zetten en continuïteit te geven. Maar toch lijkt het vragen om problemen: want aan wiens gezag wordt geknabbeld? Het lijkt logisch dat de stiefouder meestal de kant zal kiezen van zijn partner en zo onevenwicht schept. Dit kan het kind ook in een moeilijkere positie plaatsen die steeds complexer wordt en daardoor zelf uit balans raakt. Ook kunnen wisselende relaties zorgen voor nieuwe aanvragen, in principe elke twee jaar dus? Dit lijkt weinig duurzaam. Het is vaak niet enkel de scheiding die een relatie tussen vroegere partners bemoeilijkt, maar de relatie verscherpt vaak vanwege de nieuwe partner (s) die betrokken raken.
Aan de andere kant opent het perspectieven voor lesbische ouders. Zeker indien er een gekende donor is. Zelfs indien er achteraf toch een beroep gedaan wordt op het biologisch vaderschap is dit wetsvoorstel een goed antwoord hierop. Het is maar de vraag of dit ook een goed idee is bij kinderen uit een vroegere heterorelatie? (Of homo- en lesbische relaties?)De verwijzing naar een notaris lijkt essentieel want heeft dit kind dan drie "ouders", dus drie maal erfrecht? Of verlaagde successierechten vanwege de "zorgende ouder"?
Voor de clandestiene moeders komt er nog een andere element bij, daar verloopt het quasi andersom. De biologische moeder kan na de breuk alles ontkennen. De zaaddonor, zelfs al was die familie van de meemoeder én de partner die samen met haar de keuze heeft gemaakt tot gezinsuitbreiding kan ze negeren. In plaats van drie terug naar één ouder. Beide politici hebben we benaderd met onze case…reactie volgt?
donderdag 30 juli 2009
zaterdag 25 juli 2009
Steun je ons in deze actie? Kun je helpen onze diepste wens waar te maken?
Laat je dan zeker horen in de facebook groep "clandestiene moeders"
wordt lid van de groep, we willen hiermee aantonen dat dit gedragen wordt door velen!
Of wil je de cause "ouderlijke rechten voor lesbische meemoeders" via facebook meer impact geven? Join the club!!
thx
Laat je dan zeker horen in de facebook groep "clandestiene moeders"
wordt lid van de groep, we willen hiermee aantonen dat dit gedragen wordt door velen!
Of wil je de cause "ouderlijke rechten voor lesbische meemoeders" via facebook meer impact geven? Join the club!!
thx
dinsdag 21 juli 2009
Lesbiennes vertrouwen hun kind toe aan de staat.
Deze vreemde gang van zaken blijkt uit de ervaring van heel wat meemoeders.Er zijn immers geen zekerheden over het ouderschap voor de meemoeder, het pril geluk is broos en het warme nest dreigt een koekoeksnest te worden… de eerste jaren toch.
Clandestiene moeders zijn geen apart ras, geen probleemgevallen……iedere lesbische moeder die niet de biologische moeder is, is per definitie een clandestiene moeder. De biologische moeder heeft alle rechten en de staat confirmeert heel vaak haar wensen. De primaire context voor ieder kind ligt evenwel bij zijn ouders en niet bij de staat. We wensen onze kinderen NIET af te staan.
Het lijkt alsof de rechten van het kind minder van belang zijn dan dat van de “baar”moeder. Prevaleert het recht van het kind op beide ouders dus toch niet op het recht op een kind? Had ik niet ooit gehoord dat de geboorte al een eerste teken van loskomen van je moeder is? Nee zeker....
Moeders houden van al hun kinderen evenveel, het lijkt me even logisch dat kinderen ook van meerdere ouders, meerdere moeders kunnen houden.
De staat moet hier best geen rol in spelen maar zorgen dat dergelijke afspraken vanaf het begin bindend zijn.
Dat de ene ouder (zelf of via de rechtbank) het kind het recht op twee ouders kan ontzeggen kan je toch eens duiden als “zinloos familiaal geweld”.
De gevolgen hiervan zijn enorm schadelijk voor het jonge kind en werken tot op latere leeftijd door.Dat deze stelling niet overdreven is kan je best vragen aan de kinderen én familie van de duizenden ontzeggingen omgangsrecht die er plaatsgrijpen per jaar!
We willen fundamentele rechten voor onze kinderen en willen dat hier beleidsmatig werk van gemaakt wordt.
Deze vreemde gang van zaken blijkt uit de ervaring van heel wat meemoeders.Er zijn immers geen zekerheden over het ouderschap voor de meemoeder, het pril geluk is broos en het warme nest dreigt een koekoeksnest te worden… de eerste jaren toch.
Clandestiene moeders zijn geen apart ras, geen probleemgevallen……iedere lesbische moeder die niet de biologische moeder is, is per definitie een clandestiene moeder. De biologische moeder heeft alle rechten en de staat confirmeert heel vaak haar wensen. De primaire context voor ieder kind ligt evenwel bij zijn ouders en niet bij de staat. We wensen onze kinderen NIET af te staan.
Het lijkt alsof de rechten van het kind minder van belang zijn dan dat van de “baar”moeder. Prevaleert het recht van het kind op beide ouders dus toch niet op het recht op een kind? Had ik niet ooit gehoord dat de geboorte al een eerste teken van loskomen van je moeder is? Nee zeker....
Moeders houden van al hun kinderen evenveel, het lijkt me even logisch dat kinderen ook van meerdere ouders, meerdere moeders kunnen houden.
De staat moet hier best geen rol in spelen maar zorgen dat dergelijke afspraken vanaf het begin bindend zijn.
Dat de ene ouder (zelf of via de rechtbank) het kind het recht op twee ouders kan ontzeggen kan je toch eens duiden als “zinloos familiaal geweld”.
De gevolgen hiervan zijn enorm schadelijk voor het jonge kind en werken tot op latere leeftijd door.Dat deze stelling niet overdreven is kan je best vragen aan de kinderen én familie van de duizenden ontzeggingen omgangsrecht die er plaatsgrijpen per jaar!
We willen fundamentele rechten voor onze kinderen en willen dat hier beleidsmatig werk van gemaakt wordt.
dinsdag 7 juli 2009
Adoptie met terugwerkende kracht?
Lesbische meemoeders moeten dringend hun rechtspositie verbeteren. Het recht op een gezinsleven is na de geboorte van een kind binnen de relatie immers geen evidentie. Het ouderschap is al lang begonnen, de duizendste pamper ververst, maar het predikaat ouder/moeder is nog lang niet in zicht. In onze tolerante samenleving moet je toch een heel scala van regels en procedures doorworstelen met als apotheose de stiefouderadoptie. En dat allemaal binnen een tijdsframe van jaren. We weten niet hoeveel relaties er stranden in het zicht van de meet. We weten ook niet hoeveel biologische moeders second thoughts over adoptie hebben of hoeveel meemoeders hun verantwoordelijkheid ontlopen.In de maakbare samenleving zou een planmatige benadering, voorafgaand aan de geboorte toch niet onmogelijk moeten zijn?
Wat is er tegen koppels die samen hun verantwoordelijkheid willen nemen? Zijn er misschien verschillen qua moederinstinct tussen hetero- of lesbische vrouwen? Tussen biologische moeders en meemoeders? Is het moederinstinct meer aanwezig bij pleegmoeders dan bij adoptiemoeders? Belachelijk toch.. een kind heeft heel zeker toegewijde, verantwoordelijke ouders nodig! It takes a village to raise a child.Zij mogen immers niet het kind van de rekening worden. Het was gepland, werd verwacht.....waarom of waarop wordt eigenlijk gewacht?
Lesbische meemoeders moeten dringend hun rechtspositie verbeteren. Het recht op een gezinsleven is na de geboorte van een kind binnen de relatie immers geen evidentie. Het ouderschap is al lang begonnen, de duizendste pamper ververst, maar het predikaat ouder/moeder is nog lang niet in zicht. In onze tolerante samenleving moet je toch een heel scala van regels en procedures doorworstelen met als apotheose de stiefouderadoptie. En dat allemaal binnen een tijdsframe van jaren. We weten niet hoeveel relaties er stranden in het zicht van de meet. We weten ook niet hoeveel biologische moeders second thoughts over adoptie hebben of hoeveel meemoeders hun verantwoordelijkheid ontlopen.In de maakbare samenleving zou een planmatige benadering, voorafgaand aan de geboorte toch niet onmogelijk moeten zijn?
Wat is er tegen koppels die samen hun verantwoordelijkheid willen nemen? Zijn er misschien verschillen qua moederinstinct tussen hetero- of lesbische vrouwen? Tussen biologische moeders en meemoeders? Is het moederinstinct meer aanwezig bij pleegmoeders dan bij adoptiemoeders? Belachelijk toch.. een kind heeft heel zeker toegewijde, verantwoordelijke ouders nodig! It takes a village to raise a child.Zij mogen immers niet het kind van de rekening worden. Het was gepland, werd verwacht.....waarom of waarop wordt eigenlijk gewacht?
vrijdag 26 juni 2009
ONE OF US
Yasmine was één van ons, lesbienne en meemoeder.Wie herinnert zich niet de fuiven met meejoelende vrouwen die ze opzweepte met "alle meisjes aan de macht"? Wat een powergirl was ze toen. Ze zet ons nu ook weer aan het denken. Zonder de juiste toedracht te kennen, weten we wel wat een breuk met je gezin teweeg kan brengen.We betreuren dit, maar we zullen haar respect bewijzen. Je dochter zal ooit weten dat je een monument voor veel vrouwen was!
Yasmine was één van ons, lesbienne en meemoeder.Wie herinnert zich niet de fuiven met meejoelende vrouwen die ze opzweepte met "alle meisjes aan de macht"? Wat een powergirl was ze toen. Ze zet ons nu ook weer aan het denken. Zonder de juiste toedracht te kennen, weten we wel wat een breuk met je gezin teweeg kan brengen.We betreuren dit, maar we zullen haar respect bewijzen. Je dochter zal ooit weten dat je een monument voor veel vrouwen was!
dinsdag 23 juni 2009
Iedereen is gelijk voor de wet…
□ helemaal mee eens
□ neutraal
□ helemaal niet mee eens
Dit zou een poll kunnen zijn voor gelijke kansen. Het hangt er wel vanaf hoe je de stelling bekijkt. Lesbiennes kunnen samenwonen, trouwen, kinderen krijgen en het kind van de partner of zelfs een buitenlands kind adopteren. Er is op het eerste zicht geen discriminatie en er is sprake van gelijke behandeling.
Zo ervaren de meeste lesbische vrouwen dit ook. Binnen het vrouwengezin zijn de lesbiennes zeker al uit de kast, ze zijn vaak bekend in de lokale gemeenschap, via het openbaar leven en vooral via de scholen van hun kinderen. Het is een heel zichtbare groep vrouwen die schijnbaar moeiteloos carrière en zorg voor de kinderen combineert. Als multi-tasker worden de klusjes ook gedaan, er is moederinstinct in het kwadraat en bovendien komen ze allebei van Venus dus dat praat gemakkelijk. Ze zouden wel eens de meest geëmancipeerde, meest maatschappelijk geïntegreerde lesbiennes kunnen zijn. So far so good.
Moeders wil is wet……
En daar zijn we het niet mee eens.
Want er is geen reden om aan te nemen dat lesbiennes minder in scheidingen zouden betrokken worden dan bij koppels van verschillend geslacht. In dat geval is één op de drie vrouwengezinnen in de gevarenzône. De kinderen van deze koppels lopen immers het risico om enkel op één ouder, de biologische moeder, terug te vallen binnen de eerste 2 jaar na de geboorte. De procedure start immers pas 2 maanden na de geboorte en loopt via jeugdrechtbank t/m de afgifte documenten grosso modo 2 jaar momenteel.
En dan is er recht noch titel, je verzorgt clandestien je kind, haalt het af aan school, je wordt mama genoemd maar je bent/wordt het niet indien de biologische moeder dit niet (juridisch) wil toestaan. In heterotermen kun je ex-partner zijn maar blijvende ouder. In lesbiennetermen: niet voor de eerste drie jaar samenwonen, niet binnen de daaropvolgende 2 jaar, veel procedures en paperassen later eventueel… of gewoon nooit ouder kunnen worden omdat de moeder dat niet wil. Of al uit elkaar voor 2006 of uit elkaar voor alles in orde is. Moeders zonder papieren, zonder regularisatie en zonder zicht op beterschap. Clandestien wil ook zeggen: zonder gekende identiteit.
Binnen hetero-scheidingen komen vaders vaak slecht weg qua regeling, de vechtscheidingen, het omgangs(on)recht,de menselijke drama’s die ontstaan ondanks juridisch gelijke partijen belooft niet veel goeds.
Recht van bestaan…De score “neutraal” moet er ooit komen want nu zijn de rechten van het kind geschaad. De zwakste partij verdient immers bescherming! De Staat is al verschillende malen op de vingers getikt in het kader van de rechten van het kind. We willen het belang van het kind uiteraard boven het recht op ouderschap stellen. Maar het belang van het kind is juist het recht op een gezin, het contact met beide ouders. Dit belang wordt uitgesteld en niet gewaarborgd, het wordt zelfs niet mogelijk gemaakt in bepaalde gevallen. Als dit moeilijk te handhaven blijkt in gezinnen hoeveel te meer dan in een vrouwengezin? Het maatschappelijk draagvlak is er al jaren maar die maatschappelijke realiteit is ver vooruit op het wetgevend werk. We willen de wetgever aanmoedigen om er werk van te maken. Gelijke kansen voor gelijk geslacht.
Gescheiden mannen klagen meestal dat Vrouwe Justitia lesbisch is, wij denken dat eigenlijk niet, maar willen best eens scoren.
□ helemaal mee eens
□ neutraal
□ helemaal niet mee eens
Dit zou een poll kunnen zijn voor gelijke kansen. Het hangt er wel vanaf hoe je de stelling bekijkt. Lesbiennes kunnen samenwonen, trouwen, kinderen krijgen en het kind van de partner of zelfs een buitenlands kind adopteren. Er is op het eerste zicht geen discriminatie en er is sprake van gelijke behandeling.
Zo ervaren de meeste lesbische vrouwen dit ook. Binnen het vrouwengezin zijn de lesbiennes zeker al uit de kast, ze zijn vaak bekend in de lokale gemeenschap, via het openbaar leven en vooral via de scholen van hun kinderen. Het is een heel zichtbare groep vrouwen die schijnbaar moeiteloos carrière en zorg voor de kinderen combineert. Als multi-tasker worden de klusjes ook gedaan, er is moederinstinct in het kwadraat en bovendien komen ze allebei van Venus dus dat praat gemakkelijk. Ze zouden wel eens de meest geëmancipeerde, meest maatschappelijk geïntegreerde lesbiennes kunnen zijn. So far so good.
Moeders wil is wet……
En daar zijn we het niet mee eens.
Want er is geen reden om aan te nemen dat lesbiennes minder in scheidingen zouden betrokken worden dan bij koppels van verschillend geslacht. In dat geval is één op de drie vrouwengezinnen in de gevarenzône. De kinderen van deze koppels lopen immers het risico om enkel op één ouder, de biologische moeder, terug te vallen binnen de eerste 2 jaar na de geboorte. De procedure start immers pas 2 maanden na de geboorte en loopt via jeugdrechtbank t/m de afgifte documenten grosso modo 2 jaar momenteel.
En dan is er recht noch titel, je verzorgt clandestien je kind, haalt het af aan school, je wordt mama genoemd maar je bent/wordt het niet indien de biologische moeder dit niet (juridisch) wil toestaan. In heterotermen kun je ex-partner zijn maar blijvende ouder. In lesbiennetermen: niet voor de eerste drie jaar samenwonen, niet binnen de daaropvolgende 2 jaar, veel procedures en paperassen later eventueel… of gewoon nooit ouder kunnen worden omdat de moeder dat niet wil. Of al uit elkaar voor 2006 of uit elkaar voor alles in orde is. Moeders zonder papieren, zonder regularisatie en zonder zicht op beterschap. Clandestien wil ook zeggen: zonder gekende identiteit.
Binnen hetero-scheidingen komen vaders vaak slecht weg qua regeling, de vechtscheidingen, het omgangs(on)recht,de menselijke drama’s die ontstaan ondanks juridisch gelijke partijen belooft niet veel goeds.
Recht van bestaan…De score “neutraal” moet er ooit komen want nu zijn de rechten van het kind geschaad. De zwakste partij verdient immers bescherming! De Staat is al verschillende malen op de vingers getikt in het kader van de rechten van het kind. We willen het belang van het kind uiteraard boven het recht op ouderschap stellen. Maar het belang van het kind is juist het recht op een gezin, het contact met beide ouders. Dit belang wordt uitgesteld en niet gewaarborgd, het wordt zelfs niet mogelijk gemaakt in bepaalde gevallen. Als dit moeilijk te handhaven blijkt in gezinnen hoeveel te meer dan in een vrouwengezin? Het maatschappelijk draagvlak is er al jaren maar die maatschappelijke realiteit is ver vooruit op het wetgevend werk. We willen de wetgever aanmoedigen om er werk van te maken. Gelijke kansen voor gelijk geslacht.
Gescheiden mannen klagen meestal dat Vrouwe Justitia lesbisch is, wij denken dat eigenlijk niet, maar willen best eens scoren.
zaterdag 13 juni 2009
Door de zwakke juridische positie zijn er heel veel clandestiene moeders slachtoffer van familievervreemding. Laten we maar ineens een ander woord lanceren voor ouderverstoting binnen een lesbisch gezin, familievervreemding dus.
De pijnpunten van dit grote onrecht en vooral om wat kinderen wordt aangedaan is uitstekend begrepen door Guy Swennen (senator SP.A). Het resulteerde in een gedegen wetsvoorstel. De website http://www.ouderverstoting.nl geeft veel informatie over dit vervreemdingsproces Parental Alienation Syndrome of kortweg PAS genoemd en hoe er mee om te gaan. Dit wetsvoorstel hoort opnieuw op de agenda te staan!
De pijnpunten van dit grote onrecht en vooral om wat kinderen wordt aangedaan is uitstekend begrepen door Guy Swennen (senator SP.A). Het resulteerde in een gedegen wetsvoorstel. De website http://www.ouderverstoting.nl geeft veel informatie over dit vervreemdingsproces Parental Alienation Syndrome of kortweg PAS genoemd en hoe er mee om te gaan. Dit wetsvoorstel hoort opnieuw op de agenda te staan!
zondag 7 juni 2009
Bericht opgediept uit FemFusion van april 2009. In Nederland is men de voorbereiding al gestart om het ouderschap van rechtswege te lanceren:
Lesbisch meemoederschap komt eraan
‘Als twee vrouwen getrouwd zijn en één raakt in verwachting, dan moet de andere het kind adopteren.’ Dat zei minister Plasterk van Emancipatie afgelopen zaterdag op het derde debat van FemFusion. ‘Toen mijn vrouw in verwachting was en onze jongen geboren werd, hoefde ik hem niet te adopteren. Wij zijn getrouwd, dus dat is mijn kind. Nu is dat niet zo, in geen enkel land. Dat gaan wij wel veranderen: Hirsch Ballin (minister van Justitie, red) is ermee bezig.’ Nederland wordt daarmee het eerste land ter wereld, waar meemoederschap bij lesbische stellen automatisch is geregeld, met als bij getrouwde heterokoppels.
Lesbisch meemoederschap komt eraan
‘Als twee vrouwen getrouwd zijn en één raakt in verwachting, dan moet de andere het kind adopteren.’ Dat zei minister Plasterk van Emancipatie afgelopen zaterdag op het derde debat van FemFusion. ‘Toen mijn vrouw in verwachting was en onze jongen geboren werd, hoefde ik hem niet te adopteren. Wij zijn getrouwd, dus dat is mijn kind. Nu is dat niet zo, in geen enkel land. Dat gaan wij wel veranderen: Hirsch Ballin (minister van Justitie, red) is ermee bezig.’ Nederland wordt daarmee het eerste land ter wereld, waar meemoederschap bij lesbische stellen automatisch is geregeld, met als bij getrouwde heterokoppels.
vrijdag 5 juni 2009
Verdrag
Het Verdrag inzake de rechten van het kind werd op 20 november 1989 vastgesteld door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. In totaal 191 landen ratificeerden het verdrag; alleen Somalië en de Verenigde Staten hebben (nog) geen handtekening gezet.
De preambule van het verdrag herinnert aan de grondbeginselen van de Verenigde Naties en andere verdragen en verklaringen over de rechten van de mens. Verder wordt ook de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens aangehaald: 'Kinderen hebben wegens hun kwetsbaarheid recht op bijzondere zorg en bijstand.' De preambule legt grote nadruk op de verantwoordelijkheid van het gezin voor de zorg en bescherming van kinderen.
bron NRC- kinderrechten
Daar wringt het schoentje voor het kind geboren binnen onze gezinsvorm. De wettelijke bescherming ontbreekt vanaf het prille begin. Er kan ten vroegste 2 maanden na de geboorte geadopteerd worden. Deze "bedenktijd" is strijdig met het verdrag. Dit is dus ruimschoots 11 maanden te laat. Heel wat planning en keuzes gaan sowieso hieraan vooraf zoals: wie van de twee partners wordt zwanger, de zoektocht naar een donor, is deze al dan niet gekend, gesprekken in fertiliteitsklinieken,... kunnen evengoed uitgebreid worden met een gedegen ouderschapsplan.In Nederland wordt dit plan verplichte materie als men wil scheiden.
Laten we creatief denken en het ouderschapsplan tijdig inzetten als bescherming voor onze kinderen. (En tegelijkertijd streven naar een betere wettelijke bescherming)
Dit ouderschapsplan als commitment laat geen losse eindjes toe,de toekomst van het kind wordt dan toch minstens gewaarborgd door twee ouders.Zo beantwoordt een ouderschapsplan aan de zin in het Verdrag "andere bescherming voor de geboorte". Bovendien biedt het dan ook een goed uitgangspunt voor later indien de relatie onverhoopt in het slop geraakt. Het staat ieder dus vrij om een dergelijk ouderschapsplan op te maken. Een voorbeeld volgt.......
Het Verdrag inzake de rechten van het kind werd op 20 november 1989 vastgesteld door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. In totaal 191 landen ratificeerden het verdrag; alleen Somalië en de Verenigde Staten hebben (nog) geen handtekening gezet.
De preambule van het verdrag herinnert aan de grondbeginselen van de Verenigde Naties en andere verdragen en verklaringen over de rechten van de mens. Verder wordt ook de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens aangehaald: 'Kinderen hebben wegens hun kwetsbaarheid recht op bijzondere zorg en bijstand.' De preambule legt grote nadruk op de verantwoordelijkheid van het gezin voor de zorg en bescherming van kinderen.
Ook wordt gewezen op de noodzaak van wettelijke en andere bescherming van het kind vóór zijn of haar geboorte.
bron NRC- kinderrechten
Daar wringt het schoentje voor het kind geboren binnen onze gezinsvorm. De wettelijke bescherming ontbreekt vanaf het prille begin. Er kan ten vroegste 2 maanden na de geboorte geadopteerd worden. Deze "bedenktijd" is strijdig met het verdrag. Dit is dus ruimschoots 11 maanden te laat. Heel wat planning en keuzes gaan sowieso hieraan vooraf zoals: wie van de twee partners wordt zwanger, de zoektocht naar een donor, is deze al dan niet gekend, gesprekken in fertiliteitsklinieken,... kunnen evengoed uitgebreid worden met een gedegen ouderschapsplan.In Nederland wordt dit plan verplichte materie als men wil scheiden.
Laten we creatief denken en het ouderschapsplan tijdig inzetten als bescherming voor onze kinderen. (En tegelijkertijd streven naar een betere wettelijke bescherming)
Dit ouderschapsplan als commitment laat geen losse eindjes toe,de toekomst van het kind wordt dan toch minstens gewaarborgd door twee ouders.Zo beantwoordt een ouderschapsplan aan de zin in het Verdrag "andere bescherming voor de geboorte". Bovendien biedt het dan ook een goed uitgangspunt voor later indien de relatie onverhoopt in het slop geraakt. Het staat ieder dus vrij om een dergelijk ouderschapsplan op te maken. Een voorbeeld volgt.......
woensdag 3 juni 2009
Paula Marckx, een leven in boekvorm
Als 17-jarig meisje poseerde ze voor het modehuis Natan, later frequenteerde ze als journaliste de Europese adel en de internationale diplomatie. Ze is pilote en dierenvriend, avonturierster en lobbyiste. Maar bovenal is ze de vrouw die dertig jaar geleden voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens gedaan kreeg dat haar buitenechtelijke dochter dezelfde rechten had als een wettig kind. De uitspraak van het Hof staat vandaag bekend als het arrest Marckx.
bron: De Redactie Phara 02.06
De geschiedenis herhaalt zich toch? Het is op de kop af 30 jaar geleden dat alleenstaande moeders, de biologische moeders dus, eerst hun kind moesten erkennen en adopteren(of soms afstaan). Dit moet ons ook inspireren want de uitgangspunten zijn eigenlijk dezelfde!
De juridische kant is immers ook de insteek voor onze rechten:
In het arrest Marckx 13 juni 1979 oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens dat het oude afstammingsrecht het gelijkheidsbeginsel schond (artikel 14 EVRM)doordat het recht op eerbiediging van het gezinsleven (art. 8 EVRM) niet aan iedereen op dezelfde wijze werd verzekerd.
Ongehuwde vrouwen moesten hun kinderen eerst erkennen en adopteren. Buitenechtelijke kinderen werden bovendien erfrechtelijk benadeeld. Het heeft tot 1987 geduurd tot het
afstammingsrecht hervormd werd.
Als 17-jarig meisje poseerde ze voor het modehuis Natan, later frequenteerde ze als journaliste de Europese adel en de internationale diplomatie. Ze is pilote en dierenvriend, avonturierster en lobbyiste. Maar bovenal is ze de vrouw die dertig jaar geleden voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens gedaan kreeg dat haar buitenechtelijke dochter dezelfde rechten had als een wettig kind. De uitspraak van het Hof staat vandaag bekend als het arrest Marckx.
bron: De Redactie Phara 02.06
De geschiedenis herhaalt zich toch? Het is op de kop af 30 jaar geleden dat alleenstaande moeders, de biologische moeders dus, eerst hun kind moesten erkennen en adopteren(of soms afstaan). Dit moet ons ook inspireren want de uitgangspunten zijn eigenlijk dezelfde!
De juridische kant is immers ook de insteek voor onze rechten:
In het arrest Marckx 13 juni 1979 oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens dat het oude afstammingsrecht het gelijkheidsbeginsel schond (artikel 14 EVRM)doordat het recht op eerbiediging van het gezinsleven (art. 8 EVRM) niet aan iedereen op dezelfde wijze werd verzekerd.
Ongehuwde vrouwen moesten hun kinderen eerst erkennen en adopteren. Buitenechtelijke kinderen werden bovendien erfrechtelijk benadeeld. Het heeft tot 1987 geduurd tot het
afstammingsrecht hervormd werd.
maandag 1 juni 2009
reactie politica
Reactie via mail
Als meemoeder en moeder sta ik volledig achter jullie eisen.
Als politica wil ik er zeker ook een lans voor breken
Met vriendelijke groeten,
Tie Roefs
2e effectieve kandidaat Vlaams Parlement Vlaams-Brabant
www.tieroefs.be
http://www.youtube.com/watch?v=WycDml7bQeI
Als meemoeder en moeder sta ik volledig achter jullie eisen.
Als politica wil ik er zeker ook een lans voor breken
Met vriendelijke groeten,
Tie Roefs
2e effectieve kandidaat Vlaams Parlement Vlaams-Brabant
www.tieroefs.be
http://www.youtube.com/watch?v=WycDml7bQeI
zaterdag 30 mei 2009
Biomoeder verliest kinderen aan lesbische Partner
Twee kleine meisjes worden in Groot-Brittannië weggehaald bij hun moeder om in te trekken bij haar lesbische ex.De beroepsrechter in Londen oordeelde dat de ex evenveel inbreng had gehad in de vroege opvoeding van de kinderen als de biologische moeder.Het koppel ging uiteen, maar in het kader van de'echtscheidingsregeling' kreeg de meemoeder bezoekrecht.De biologische moeder verhuisde echter van Leicester naar Cornwall en weigerde nog haar dochters naar de ex te laten gaan.Die ex slaagde erin de biologische moeder te vinden en lichtte het gerecht in. De rechter wees de kinderen nu toe aan de meemoeder, mede omdat de biologische moeder zich niet hield aan een vorig vonnis.
"Normen van 20 jaar geleden gelden niet meer automatisch", motiveerde de voorzitter van het hof van beroep zijn arrest. Een bijzitter had echter twijfels en vreesde voor een precedent. "Ik maak me zorgen over het weghalen van kinderen bij hun biologische moeder die er goed voor zorgde en bij wie de kinderen gelukkig bleken."
bron Het Roze Huis
Twee kleine meisjes worden in Groot-Brittannië weggehaald bij hun moeder om in te trekken bij haar lesbische ex.De beroepsrechter in Londen oordeelde dat de ex evenveel inbreng had gehad in de vroege opvoeding van de kinderen als de biologische moeder.Het koppel ging uiteen, maar in het kader van de'echtscheidingsregeling' kreeg de meemoeder bezoekrecht.De biologische moeder verhuisde echter van Leicester naar Cornwall en weigerde nog haar dochters naar de ex te laten gaan.Die ex slaagde erin de biologische moeder te vinden en lichtte het gerecht in. De rechter wees de kinderen nu toe aan de meemoeder, mede omdat de biologische moeder zich niet hield aan een vorig vonnis.
"Normen van 20 jaar geleden gelden niet meer automatisch", motiveerde de voorzitter van het hof van beroep zijn arrest. Een bijzitter had echter twijfels en vreesde voor een precedent. "Ik maak me zorgen over het weghalen van kinderen bij hun biologische moeder die er goed voor zorgde en bij wie de kinderen gelukkig bleken."
bron Het Roze Huis
donderdag 28 mei 2009
We nodigen graag deskundigen uit om in dit netwerk te reageren.
Laat een reactie, mening of visie na. Of mail naar clandestiene.moeders@telenet.be
Laat een reactie, mening of visie na. Of mail naar clandestiene.moeders@telenet.be
Clandestiene moeders?
o f d e z w a k k e p l e k v a n d e w e t h o l e b i – a d o p t i e
Niet iedere meemoeder heeft ouderlijke rechten!
De huidige situatie en feiten:
- Er zijn meemoeders waarvoor de wetgeving te laat kwam. Zij moeten clandestien hun moederrol vervullen, ze kunnen hun kind niet adopteren vanwege “ niet meer samenwonen met de juridische moeder” ook al deden ze dat vele jaren en was er dus een duurzame relatie.
- Getrouwd, samen een gezin te stichten, alles in het werk stellen voor stiefouderadoptie, cursussen, geschiktheidattest, maatschappelijke onderzoeken maar de relatie breekt af… de biologische moeder verandert van idee, ze durft het omgangsrecht boycotten want je bent (nog) geen ouder.
- De biologische ouder beslist eenzijdig wie ouder mag worden in de toekomst, indien men tenminste drie jaar samenwoont, de meemoeder heeft geen medezeggenschap.
- De kinderen geboren uit een (inmiddels gescheiden) lesbische relatie hebben geen gelijke rechten t.o.v. kinderen die na 2006 geboren werden en het adoptieproces beëindigd hebben. Ze hebben geen kans op adoptie door de verwekkende ouder. Het recht op 2 ouders (ook onderhoudsplicht, erfrecht van de meemoeder enz.) wordt het kind ontzegd. Dit is enkel mogelijk indien er ooit een nieuwe duurzame relatie ontstaat met iemand die kandidaat stiefouder wil zijn.
- De rechten van het kind dienen gerespecteerd worden, dit is ook een taak van de staat (art.3.2 IVRK)
Het platform Clandestiene moeders lanceert deze actie om haar argumenten tot aanpassing van de wetgeving kracht bij te zetten. Het begrip duurzaamheid is in de adoptiewetgeving vertaald door een termijn van samenwonen. Ouderschap is echter blijvend, dus van lange duur. Het niet samenwonen, niet lang genoeg samenwonen, niet meer samenwonen mag niet bepalend zijn om adoptie ouder te worden. Iedere mens heeft recht op eerbiediging van zijn privé leven en gezinsleven, tegen de wil worden ons rechten afgenomen die de wet aan anderen in gelijke situatie toekent.
Ongelijkheid tussen lesbische meemoeders van “voor en na de wet” dient uitgewist te worden via regularisatie.
Gezamenlijk duurzaam ouderschap is het streven. De wetgeving moet verfijnd worden. Een ouderschapsproject dat de originele (verwekkende) wensouders opmaken in prenatale fase en laten wettigen is een mogelijkheid om dit duurzaam te regelen. Vanaf het moment dat een kind gewenst wordt is het immers al onlosmakelijk verbonden met die ouders.
Iedereen die in het kader van een gezamenlijk ouderschapsproject een kind heeft helpen verwekken, is bij wet verplicht om kinderen naar vermogen bij te staan, dit is dus momenteel niet zo bij KID (ook al gebeurt hiervan een registratie).
De erkenning van kinderen geslachtsneutraal maken. De kinderen bij de geboorte laten erkennen door de meemoeder en vermelden op de geboorteakte. Ouderschap van rechtswege opleggen aan de meemoeder bij geboorte van een kind door middel van KID.
Gelijkwaardigheid en erkenning voor beide ouders die in het kader van een gezamenlijk ouderschapsproject een kind op de wereld gezet hebben en hun verantwoordelijkheid van harte willen dragen. Dit zou gesteund en gewaardeerd kunnen worden en niet onmogelijk voor sommige meemoeders.
Onbetwistbare ouderlijke rechten en plichten voor beide moeders
Het recht van het kind op twee volwaardige, juridische ouders, daarom is het ons te doen.
We vragen dringend regularisatie voor clandestiene moeders.
o f d e z w a k k e p l e k v a n d e w e t h o l e b i – a d o p t i e
Niet iedere meemoeder heeft ouderlijke rechten!
De huidige situatie en feiten:
- Er zijn meemoeders waarvoor de wetgeving te laat kwam. Zij moeten clandestien hun moederrol vervullen, ze kunnen hun kind niet adopteren vanwege “ niet meer samenwonen met de juridische moeder” ook al deden ze dat vele jaren en was er dus een duurzame relatie.
- Getrouwd, samen een gezin te stichten, alles in het werk stellen voor stiefouderadoptie, cursussen, geschiktheidattest, maatschappelijke onderzoeken maar de relatie breekt af… de biologische moeder verandert van idee, ze durft het omgangsrecht boycotten want je bent (nog) geen ouder.
- De biologische ouder beslist eenzijdig wie ouder mag worden in de toekomst, indien men tenminste drie jaar samenwoont, de meemoeder heeft geen medezeggenschap.
- De kinderen geboren uit een (inmiddels gescheiden) lesbische relatie hebben geen gelijke rechten t.o.v. kinderen die na 2006 geboren werden en het adoptieproces beëindigd hebben. Ze hebben geen kans op adoptie door de verwekkende ouder. Het recht op 2 ouders (ook onderhoudsplicht, erfrecht van de meemoeder enz.) wordt het kind ontzegd. Dit is enkel mogelijk indien er ooit een nieuwe duurzame relatie ontstaat met iemand die kandidaat stiefouder wil zijn.
- De rechten van het kind dienen gerespecteerd worden, dit is ook een taak van de staat (art.3.2 IVRK)
Het platform Clandestiene moeders lanceert deze actie om haar argumenten tot aanpassing van de wetgeving kracht bij te zetten. Het begrip duurzaamheid is in de adoptiewetgeving vertaald door een termijn van samenwonen. Ouderschap is echter blijvend, dus van lange duur. Het niet samenwonen, niet lang genoeg samenwonen, niet meer samenwonen mag niet bepalend zijn om adoptie ouder te worden. Iedere mens heeft recht op eerbiediging van zijn privé leven en gezinsleven, tegen de wil worden ons rechten afgenomen die de wet aan anderen in gelijke situatie toekent.
Ongelijkheid tussen lesbische meemoeders van “voor en na de wet” dient uitgewist te worden via regularisatie.
Gezamenlijk duurzaam ouderschap is het streven. De wetgeving moet verfijnd worden. Een ouderschapsproject dat de originele (verwekkende) wensouders opmaken in prenatale fase en laten wettigen is een mogelijkheid om dit duurzaam te regelen. Vanaf het moment dat een kind gewenst wordt is het immers al onlosmakelijk verbonden met die ouders.
Iedereen die in het kader van een gezamenlijk ouderschapsproject een kind heeft helpen verwekken, is bij wet verplicht om kinderen naar vermogen bij te staan, dit is dus momenteel niet zo bij KID (ook al gebeurt hiervan een registratie).
De erkenning van kinderen geslachtsneutraal maken. De kinderen bij de geboorte laten erkennen door de meemoeder en vermelden op de geboorteakte. Ouderschap van rechtswege opleggen aan de meemoeder bij geboorte van een kind door middel van KID.
Gelijkwaardigheid en erkenning voor beide ouders die in het kader van een gezamenlijk ouderschapsproject een kind op de wereld gezet hebben en hun verantwoordelijkheid van harte willen dragen. Dit zou gesteund en gewaardeerd kunnen worden en niet onmogelijk voor sommige meemoeders.
Onbetwistbare ouderlijke rechten en plichten voor beide moeders
Het recht van het kind op twee volwaardige, juridische ouders, daarom is het ons te doen.
We vragen dringend regularisatie voor clandestiene moeders.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
