In een lesbisch gezin domineert enkel de biologische moeder, zelfs het hoger belang van het kind is daaraan ondergeschikt.
Er is nog steeds geen wettige status voor de meemoeder, in de verste verte is er nog geen sprake van juridisch ouderschap. We zijn enkel “virtueel gerechtigden op een persoonlijk contact”.

In een recent vonnis (2010) van een clandestiene moeder neemt de rechtbank kennis van de gezamenlijke overeenkomsten, de feitelijke gezinsbanden, het opnemen van de meemoeder van de ouderrol in een kerngezin, de affectieve samenwoning, de aanvankelijke toestemming tot adoptie, de positieve maatschappelijke onderzoeken en het belang dat het kind hecht aan de relatie met zijn mama’s via het horen van het kind.
Geen vuiltje aan de lucht en toch wordt ieder recht op ouderschap ontzegd. We zijn maar “derden” ondanks vele jaren verzorging, koestering, bescherming en opvoeding. Nu ineens mogen we niet “interfereren in het juridisch ouderschap”.

De overeenkomst van bijna gelijk verblijf wordt zo met de grond gelijk gemaakt. De feitelijke, sociale situatie wordt zo weggegomd. Dit is geen echte verantwoording geven, noch eerbied voor het privé- en gezinsleven van iedere betrokkene.

Voor het kind is er geen bescherming van het feitelijke, reële gezinsleven. Het wordt buiten de gezinsomgeving gehouden, de “echte” ouder kan het kind eenvoudig onttrekken, onthechten en vervreemden (lees ook: ontvoeren, inpalmen en wijsmaken dat ze van de rechter geen 2 mama’s mag hebben en dat ze nu moet kiezen en er met niemand over mag praten!). Een ongelooflijk trauma voor een jong kind en wat een stress en angst die ooit zijn tol zal eisen! Voor dergelijke praktijken wordt de bio-ouder zelfs niet op de vingers getikt. De rechter merkt fijntjes op dat door het toekennen van een ruim omgangsrecht het kind zal opgezadeld worden met een loyaliteitsconflict (t.o.v. de echte moeder!). De moeder besliste immers voor zichzelf én haar kind om het verleden (en ja, ook toekomst) te “deleten”.
De rechter heeft duidelijk begrepen dat het kind de tekst had gerepeteerd of minstens een souffleur had, ook al wordt dit verwoordt als “goed nagedacht”. Het recht van het kind om zich uit te drukken is zo dus eigenlijk ook onvoldoende gewaarborgd.
Maar ja, de ouderrol heette ook maar een rol en het stuk is afgelopen vlg. de rechter. Het Openbaar Ministerie en de Justitieassistent toonden veel inzicht, doorzicht en alle begrip in deze specifieke gezinssituatie. De rechter heeft zich echter beperkt tot art. 375 bis. De rechten van het kind (gezinsleven, identiteit, recht op ouders, bescherming) zijn niet aan bod gekomen.

Het effect hiervan op de leefsituatie, de rechten van het kind werden niet ingeschat. Het kind wordt zo indirect gediscrimineerd en het wordt een ouder afgepakt. Enkel omdat er nu geen juridische ouderschapsbescherming is. We gaven wel het recht om te leven maar niet om in deze setting te overleven. De overheid (wetgever) ondersteunt dit ouderschap niet en beslist in de plaats! Is dit subsidiair? Niet de relatie of de aard ervan moet centraal staan, dit hoort het kind zelf te zijn. Amper 15 % omgangsrecht is de appreciatie van “het belang van het kind” door de rechtbank. We mogen wel trouwen en aan medisch begeleide voortplanting doen, adoptiecursussen enzovoort…. maar gezin, familie en ouderschap daar doen wij (juridisch beschouwd) niet aan mee.

Wat is een gezin? Gezin is de term voor alle samenwerkingsvormen die een herkenbare sociale eenheid op microniveau vormen, met al dan niet verwante personen die duurzame en affectieve banden hebben en elkaar onderling steun en verzorging verlenen
Wanneer ben je een familie? Familie is de groep personen waarmee men direct of indirect door middel van één of meer ouder-kind-relaties is verbonden.