Herbeluister Peeters & Pichal op radio 1
of discussieer mee!http://www.radio1.be
dinsdag 8 december 2009
zaterdag 14 november 2009
Praat met de advocaat.
Deze advocaten en specialisten zijn aanwezig op de L-day op uitnodiging van de Clandestiene moeders!
Véronique Van Asch
Véronique Van Asch VVC advocaten, Zuidstationstraat 34-36 Gent 9000 t + 32(0)9 233 40 http://www.vvc-advocaten.be
Advocaat aan de balie te Gent. Verbonden aan het Gents Adoptiecentrum. Lesgever EVA-vorming
Jo Labens
Jo Labens Coördinator Gewenst Kind Adoptiedienst Osystraat 39/0 2060 Antwerpen
tel + 32 3 232 24 52 fax +32 3 295 34 53 jo.labens@gewenstkind.be http://www.adoptie-gewenst-kind.be/
Justitiehuizen
Justitiehuis Cataloniëstraat Gent
http://www.just.fgov.be/
In ieder gerechtelijk arrondissement in België is er een justitiehuis. Het is het trefpunt van diensten in het justitiële veld. Je kan er o.a. juridische eerstelijnshulp vinden. Bij de stiefouderadoptie voert de justitieassistent het sociaal onderzoek uit. Voor deze gelegenheid is een advocaat van het justitiehuis Gent aanwezig. Je vindt de adressen in de vermelde website.
Paul Borghs
Paul Borghs is licentiaat in de rechten (UIA), licentiaat in de toegepaste economische wetenschappen (Ufsia) en kandidaat in de politieke en sociale wetenschappen (Ufsia). Hij is medewerker van de cel politiek van Çavaria, lid van ECSOL (European Commission on Sexual Orientation Law) en redacteur van ZiZo. Paul Borghs volgt sedert het begin van de jaren negentig de wetgeving met betrekking tot holebi’s en hij publiceerde over homoseksueel ouderschap, homoseksueel partnerschap (burgerlijk huwelijk en wettelijke of feitelijke samenwoning) en anti-discriminatierecht onder meer in ZiZo, Nieuw Juridisch Weekblad en de Juristenkrant.
Charlotte Coorevits
Charlotte Coorevits advocaat. Dorpsstraat 70 Jabbeke 8490, Zuidstationstraat 21 Gent 9000 t 0486 950308 f 070427017 info@advocatenkantoor-coorevits.be, http://www.advocatenkantoor-coorevits.be/
Hilde Melotte
Hilde Melotte, advocaat
Vismarkt 8 Leuven 3000, lid van de Raad van de Orde, advocaat aan de balie te Leuven, voorzitter Commissie Juridische Bijstand
T 016227881
Lesbische moeders hebben rechten
Er zijn veel meemoeders waarvoor de wetgeving te laat kwam.
Zij kunnen hun kind niet adopteren vanwege “niet meer samenwonen met de juridische moeder” ook al deden ze dat vele jaren en was er sprake van een duurzame relatie.
De kinderen uit een (inmiddels gescheiden) lesbische relatie hebben geen gelijke rechten in vergelijking met kinderen die na 2006 geboren werden. Nadat het adoptieproces beëindigd was, hebben ze geen kans meer op adoptie door de oorspronkelijke ouder.
Het recht op twee ouders (ook onderhoudsplicht, erfrecht van de meemoeder enz.) wordt het kind ontzegd. De biologische moeder is zo ook onbeschermd en staat er plots alleen voor. De meemoeder heeft geen recht noch titel op het kind, maar ook geen plichten.
De rechten van het kind dienen gerespecteerd te worden, dit is ook een taak van de Staat (art.3.2 IVRK).
Niet lang genoeg samenwonen, niet meer samenwonen mag niet bepalend zijn om ouder te zijn en te blijven. Blijvende, onbetwistbare ouderlijke rechten en plichten voor beide moeders zijn zo niet gegarandeerd.
Alternatief?
Erkenning vanaf de geboorte door de meemoeder (is al in 7 landen wettelijk geregeld!)
Aanpassing van de clausule over samenwonen! We vragen dringend het regulariseren van clandestiene moeders!
De staat is verplicht de rechten en de verantwoordelijkheden van ouders en de familie in ruime zin te respecteren bij de uitoefening door het kind van de rechten uit het Verdrag (IVRK art 5)
De staat eerbiedigt de identiteit van het kind, zoals die onder meer tot uiting komt in nationaliteit, naam en familieband. (IVRK art. 8)
IVRK: Internationaal verdrag van de rechten van het kind
EVRM: Europees verdrag van de rechten van de mens
Er zijn veel meemoeders waarvoor de wetgeving te laat kwam.
Zij kunnen hun kind niet adopteren vanwege “niet meer samenwonen met de juridische moeder” ook al deden ze dat vele jaren en was er sprake van een duurzame relatie.
De kinderen uit een (inmiddels gescheiden) lesbische relatie hebben geen gelijke rechten in vergelijking met kinderen die na 2006 geboren werden. Nadat het adoptieproces beëindigd was, hebben ze geen kans meer op adoptie door de oorspronkelijke ouder.
Het recht op twee ouders (ook onderhoudsplicht, erfrecht van de meemoeder enz.) wordt het kind ontzegd. De biologische moeder is zo ook onbeschermd en staat er plots alleen voor. De meemoeder heeft geen recht noch titel op het kind, maar ook geen plichten.
De rechten van het kind dienen gerespecteerd te worden, dit is ook een taak van de Staat (art.3.2 IVRK).
Niet lang genoeg samenwonen, niet meer samenwonen mag niet bepalend zijn om ouder te zijn en te blijven. Blijvende, onbetwistbare ouderlijke rechten en plichten voor beide moeders zijn zo niet gegarandeerd.
Alternatief?
Erkenning vanaf de geboorte door de meemoeder (is al in 7 landen wettelijk geregeld!)
Aanpassing van de clausule over samenwonen! We vragen dringend het regulariseren van clandestiene moeders!
De staat is verplicht de rechten en de verantwoordelijkheden van ouders en de familie in ruime zin te respecteren bij de uitoefening door het kind van de rechten uit het Verdrag (IVRK art 5)
De staat eerbiedigt de identiteit van het kind, zoals die onder meer tot uiting komt in nationaliteit, naam en familieband. (IVRK art. 8)
IVRK: Internationaal verdrag van de rechten van het kind
EVRM: Europees verdrag van de rechten van de mens
donderdag 12 november 2009
Op de L-day in de Foyer concertzaal vind je de POST-IT-WALL.
En wat vind jij er nu eigenlijk van?
Wat is jouw idee, waarom vind je dat en wat zie je als een oplossing?
Welke politicus maakt hier dan een strijdpunt van?
Welk statement wil je poneren of welke oplossing zou je geven.
Welke richting moet het uit?
Schrijf het kort en bondig op en kleef het op het bord. Eén idee per post-it.
We hopen hier een reuze brainstorm van te maken.
POST-IT en wij zorgen dat de opmerkingen gerangschikt worden per item en mailen ze integraal door naar hen van wie we denken dat ze die kunnen beantwoorden.
YOU-POST-IT
WE-MAIL-IT
We bundelen en verspreiden jullie visie en zorgen dat dit terechtkomt bij de juiste politicus, bij de senator, bij çavaria…enz.
De verzameling én de mogelijke antwoorden vind je binnenkort terug op de blogspot.
zondag 1 november 2009
November ZiZo nu in de winkel.
Lees meer over de clandestiene moeders!
ZiZo kort
Schrijfster Saskia De Coster over haar nieuwe boek 'Dit is van mij' en veranda's in Mongolië Holebifoonpeter Lieven Debrauwer weet hoe belangrijk het is je ei kwijt te kunnen. Kees Meerman is volledig ontketend en ZiZo mocht het weten. Eyes Wide Open won het Gentse filmfestival. Regisseur Haim Tabakman over zijn prijsbeest en homoseksualiteit in de joods-orthodoxe gemeenschap. Stephen Gately en Dré Steemans waren elk op hun manier belangrijk voor holebi's. Bi-activiste Robyn Ochs beweert dat we te binair denken. Wie zijn wij om haar tegen te spreken ? Voor de clandestiene moeders kwam de adoptiewetgeving te laat. ZiZo brengt het schrijnende verhaal van meemoeder An. André Sollie stelde een poëziebundel over de jongensliefde samen. Over 'Tjongejonge', de rol van de illustrator en het vruchteloze wachten op een mutatie.
Verder ook nieuws en nieuwtjes uit binnen- en buitenland, opinies, boek-, cd- en dvd-besprekingen, strips en nog veel meer...
Lees meer over de clandestiene moeders!
ZiZo kort
Schrijfster Saskia De Coster over haar nieuwe boek 'Dit is van mij' en veranda's in Mongolië Holebifoonpeter Lieven Debrauwer weet hoe belangrijk het is je ei kwijt te kunnen. Kees Meerman is volledig ontketend en ZiZo mocht het weten. Eyes Wide Open won het Gentse filmfestival. Regisseur Haim Tabakman over zijn prijsbeest en homoseksualiteit in de joods-orthodoxe gemeenschap. Stephen Gately en Dré Steemans waren elk op hun manier belangrijk voor holebi's. Bi-activiste Robyn Ochs beweert dat we te binair denken. Wie zijn wij om haar tegen te spreken ? Voor de clandestiene moeders kwam de adoptiewetgeving te laat. ZiZo brengt het schrijnende verhaal van meemoeder An. André Sollie stelde een poëziebundel over de jongensliefde samen. Over 'Tjongejonge', de rol van de illustrator en het vruchteloze wachten op een mutatie.
Verder ook nieuws en nieuwtjes uit binnen- en buitenland, opinies, boek-, cd- en dvd-besprekingen, strips en nog veel meer...
vrijdag 30 oktober 2009
L-day en moeders
Op zaterdag 21 november zijn we te gast op de L-day in de Vooruit.
We vullen het bomvolle programma aan met een drietal items.
We verwachten met het thema speeddate aan heel wat van jullie verwachtingen te voldoen. Haal alle FAQ's uit de duistere hoekjes van je brein en laat ze los op een zestal advocaten en specialisten die de holebi-thema's uitstekend beheersen.
Speeddaten?
Dit onderdeel lijkt op een speeddate, het is echter een korte afspraak van een kwartier met een juridische specialist. Het staat open voor alle L-day-bezoeksters.
Zoek je allang specifieke informatie over ouderschap of ben je niet zeker van je rechten binnen je feitelijke samenwoning?
Heb je nooit de stap gezet om te trouwen of wettelijk samen te wonen?
Heb je samen kinderen en is er nog niets geregeld?
Wil je weten wat een maatschappelijk onderzoek inhoudt binnen de
adoptieprocedure? Wat staat je te wachten als je partner overlijdt? Of jullie overwegen gezinsuitbreiding en je kan geen juridische info hierover vinden? Heb je andere muizenissen waar je goede raad nodig hebt? Doe je voordeel met deze gratis hulp van hen die het kunnen weten!
Voor alle grote of kleine problemen waarmee je worstelt kun je in de Foyer Concertzaal terecht van stipt 15 uur tot 17 uur.
Let’ s get serious. Haal je speeddate-ticket zelfs nog voor het optreden van Pascale Platel af en kies je timing in functie van je programma. Reserveer dus je ticket snel want de plaatsen zijn natuurlijk beperkt.
Kies je advocaat, jurist of specialist en vuur je vragen af. Een kwartier lang stellen deze zich exclusief en belangeloos ter beschikking.
Tot op de L-day!
We vullen het bomvolle programma aan met een drietal items.
We verwachten met het thema speeddate aan heel wat van jullie verwachtingen te voldoen. Haal alle FAQ's uit de duistere hoekjes van je brein en laat ze los op een zestal advocaten en specialisten die de holebi-thema's uitstekend beheersen.
Speeddaten?
Dit onderdeel lijkt op een speeddate, het is echter een korte afspraak van een kwartier met een juridische specialist. Het staat open voor alle L-day-bezoeksters.
Zoek je allang specifieke informatie over ouderschap of ben je niet zeker van je rechten binnen je feitelijke samenwoning?
Heb je nooit de stap gezet om te trouwen of wettelijk samen te wonen?
Heb je samen kinderen en is er nog niets geregeld?
Wil je weten wat een maatschappelijk onderzoek inhoudt binnen de
adoptieprocedure? Wat staat je te wachten als je partner overlijdt? Of jullie overwegen gezinsuitbreiding en je kan geen juridische info hierover vinden? Heb je andere muizenissen waar je goede raad nodig hebt? Doe je voordeel met deze gratis hulp van hen die het kunnen weten!
Voor alle grote of kleine problemen waarmee je worstelt kun je in de Foyer Concertzaal terecht van stipt 15 uur tot 17 uur.
Let’ s get serious. Haal je speeddate-ticket zelfs nog voor het optreden van Pascale Platel af en kies je timing in functie van je programma. Reserveer dus je ticket snel want de plaatsen zijn natuurlijk beperkt.
Kies je advocaat, jurist of specialist en vuur je vragen af. Een kwartier lang stellen deze zich exclusief en belangeloos ter beschikking.
Tot op de L-day!
vrijdag 11 september 2009
Weet je dat er al 7 landen zijn waar de oorspronkelijke ouder op de geboorteakte kan vermeld worden? Wel te verstaan de lesbische meemoeder zowel als de biologische moeder dus! Er zijn 5 Europese landen bij waar dit mogelijk is. Nu België nog!
Onderstaand bericht overgenomen van Holebitext:
In Groot-Brittannië en Wales worden
vanaf nu de namen van de biologische
moeder en de meemoeder vermeld op de
geboorteakte van hun kind. Het kind
moet via kunstmatige inseminatie
verwekt zijn.
Een nieuwe wet die de registratie van
geboortes en overlijdens regelt, zorgt
er op die manier voor dat de beide
lesbische ouders dezelfde ouderrechten
krijgen.
Op de formulieren waarmee de geboorte
wordt aangegeven, staat 'ouder' in
plaats van 'moeder' en 'vader'.
Onderstaand bericht overgenomen van Holebitext:
In Groot-Brittannië en Wales worden
vanaf nu de namen van de biologische
moeder en de meemoeder vermeld op de
geboorteakte van hun kind. Het kind
moet via kunstmatige inseminatie
verwekt zijn.
Een nieuwe wet die de registratie van
geboortes en overlijdens regelt, zorgt
er op die manier voor dat de beide
lesbische ouders dezelfde ouderrechten
krijgen.
Op de formulieren waarmee de geboorte
wordt aangegeven, staat 'ouder' in
plaats van 'moeder' en 'vader'.
maandag 24 augustus 2009
The Law: Can Atheists Be Parents?
Bijna 40 jaar geleden maar het staat nog altijd nr. 1 op de populariteitspoll.
Nog 40 jaar erbij en dan laten ze onze artikels zien: " kunnen lesbische vrouwen ouders zijn?" en dan lachen ze er ook mee hopelijk!
The Law: Can Atheists Be Parents?
Nog 40 jaar erbij en dan laten ze onze artikels zien: " kunnen lesbische vrouwen ouders zijn?" en dan lachen ze er ook mee hopelijk!
The Law: Can Atheists Be Parents?
vrijdag 7 augustus 2009
Het drama voor de familie van Hilde Rens is nog niet ten einde. De media berichtten deze week dat ze Ella Louise niet meer mogen zien. Bovendien werd in de artikelen verwezen naar het feit dat de erfenis in bezit zal komen van de echtgenote. Eerst werd bericht dat de adoptieprocedure niet afgerond was. Dit wilde dus zeggen dat Hilde,s dochter niet kon erven en net zo min haar familie.Recentere berichtgeving spreekt wel van een afgeronde adoptie.
Alle respect voor de rechtstreeks betrokkenen die nog een lange lijdensweg en rechtsgang moeten doormaken. Eens te meer bewijst dit aan de buitenwereld dat de meemoeders onvoldoende wettelijke bescherming hebben. Als wij op een dag niet meer wakker worden is er ook heel wat mis, we moeten hier oog voor hebben.
De erfenisproblematiek mag ook wel eens aan bod komen.
Hoe zit dat bij de meemoeders die nog in de tweejarige fase zitten voor adoptie en diegenen die niet meer kunnen adopteren?
In geval van wettelijke samenwoning en huwelijk moet deze eerst ontbonden zijn. Is dat nog niet het geval gaat de erfenis naar de ex-partner. Kort door de bocht van de nieuwe echtscheidingswet duurt dit toch minstens 6 maanden. In het geval van gewone samenwoning is het van belang of men minstens een jaar samenwoont en een gezamenlijke huishouding voert. Van cruciaal belang is of men nog samenwonend is op de dag van het openvallen van de nalatenschap. Indien niet is er geen erfenis voor de ex-partner. Is dan de zoon of dochter nog niet geadopteerd zal de nalatenschap van deze meemoeder naar haar ouders resp. broers en zussen gaan. Het kind is in beide gevallen het kind van de rekening en heeft part noch deel hieraan.
Zou het kind als geadopteerd kind kunnen erven zou ze tussen 3 en 30 % successietarieven verschuldigd zijn, net zoals de echtgenoten, samenwonenden en wettelijk samenwonenden.
De voorwaarden voor tarieven verschillen wel per regio. Het is duidelijk dat de tarieven in rechte lijn tot 30 % zijn en voor onze kinderen beginnen vanaf 30% tot en met 90% voor de grotere bedragen.
Successierecht nalatenschap voor andere personen dan familie, kinderen van meemoeders (nog) geen stiefouderadoptie
tot 12500 is dit 30 %
tot 25000 is dit 35%
tot 75000 60 %
tot 175000 80 %
boven de 175000 € is dit zelfs 90%!
Bij de nalatenschap in rechte lijn (ouders, kinderen) gelden tarieven tussen 3 en 30 %)
Dit is geen normale situatie in vergelijking met kinderen van hetero-koppels, maar ook met de lesbische koppels die het gehaald hebben. Het wordt allemaal nog moeilijker als je weet dat het ook de staat is die beslist wie moeder zal zijn. Het is immers de jeugdrechter die de stiefouderadoptie moet homologeren.
Normaal gesproken doet iedere ouder alles voor de toekomst van de kinderen: plannen, geld opzij zetten voor de studies, sparen voor later, alles meegeven zodat ze een zorgeloze toekomst tegemoet gaan. Ongeacht of ze al dan niet meer samenzijn, ze dragen immers elk apart ook hun verantwoordelijkheid. En hoe moeten wij dat doen? Onze kinderen zijn half verweesd, zowel tijdens ons leven en zelfs na onze dood. Ze hebben geen voorbehouden deel of zelfs geen redelijk deel van de erfenis. En wat is nu werkelijk in het belang van het kind? Het belang van de staat is in ieder geval groter, zonder testament gaat niet 90% naar de staat maar 100%.
We moeten clandestien ons moederschap beleven, onze kinderen hebben minder kansen dan andere kinderen en de meisjes zijn nog lang niet aan de macht. Je zou er feministisch van worden.
Alle respect voor de rechtstreeks betrokkenen die nog een lange lijdensweg en rechtsgang moeten doormaken. Eens te meer bewijst dit aan de buitenwereld dat de meemoeders onvoldoende wettelijke bescherming hebben. Als wij op een dag niet meer wakker worden is er ook heel wat mis, we moeten hier oog voor hebben.
De erfenisproblematiek mag ook wel eens aan bod komen.
Hoe zit dat bij de meemoeders die nog in de tweejarige fase zitten voor adoptie en diegenen die niet meer kunnen adopteren?
In geval van wettelijke samenwoning en huwelijk moet deze eerst ontbonden zijn. Is dat nog niet het geval gaat de erfenis naar de ex-partner. Kort door de bocht van de nieuwe echtscheidingswet duurt dit toch minstens 6 maanden. In het geval van gewone samenwoning is het van belang of men minstens een jaar samenwoont en een gezamenlijke huishouding voert. Van cruciaal belang is of men nog samenwonend is op de dag van het openvallen van de nalatenschap. Indien niet is er geen erfenis voor de ex-partner. Is dan de zoon of dochter nog niet geadopteerd zal de nalatenschap van deze meemoeder naar haar ouders resp. broers en zussen gaan. Het kind is in beide gevallen het kind van de rekening en heeft part noch deel hieraan.
Zou het kind als geadopteerd kind kunnen erven zou ze tussen 3 en 30 % successietarieven verschuldigd zijn, net zoals de echtgenoten, samenwonenden en wettelijk samenwonenden.
De voorwaarden voor tarieven verschillen wel per regio. Het is duidelijk dat de tarieven in rechte lijn tot 30 % zijn en voor onze kinderen beginnen vanaf 30% tot en met 90% voor de grotere bedragen.
Successierecht nalatenschap voor andere personen dan familie, kinderen van meemoeders (nog) geen stiefouderadoptie
tot 12500 is dit 30 %
tot 25000 is dit 35%
tot 75000 60 %
tot 175000 80 %
boven de 175000 € is dit zelfs 90%!
Bij de nalatenschap in rechte lijn (ouders, kinderen) gelden tarieven tussen 3 en 30 %)
Dit is geen normale situatie in vergelijking met kinderen van hetero-koppels, maar ook met de lesbische koppels die het gehaald hebben. Het wordt allemaal nog moeilijker als je weet dat het ook de staat is die beslist wie moeder zal zijn. Het is immers de jeugdrechter die de stiefouderadoptie moet homologeren.
Normaal gesproken doet iedere ouder alles voor de toekomst van de kinderen: plannen, geld opzij zetten voor de studies, sparen voor later, alles meegeven zodat ze een zorgeloze toekomst tegemoet gaan. Ongeacht of ze al dan niet meer samenzijn, ze dragen immers elk apart ook hun verantwoordelijkheid. En hoe moeten wij dat doen? Onze kinderen zijn half verweesd, zowel tijdens ons leven en zelfs na onze dood. Ze hebben geen voorbehouden deel of zelfs geen redelijk deel van de erfenis. En wat is nu werkelijk in het belang van het kind? Het belang van de staat is in ieder geval groter, zonder testament gaat niet 90% naar de staat maar 100%.
We moeten clandestien ons moederschap beleven, onze kinderen hebben minder kansen dan andere kinderen en de meisjes zijn nog lang niet aan de macht. Je zou er feministisch van worden.
donderdag 30 juli 2009
29/07 In België groeit één kind op de tien op met een stiefmoeder of -vader. Die mensen hebben bijvoorbeeld niets te zeggen over de schoolkeuze en de eerste communie, want dat is enkel het recht van de natuurlijke ouders. Open Vld wil daar verandering in brengen.
Kamerlid Sabien Lahaye en senator Martine Taelman willen namelijk dat stiefouders medebeslissingsrecht krijgen. Dat kan wel alleen als de mama of papa van het kind al twee jaar getrouwd is of samenleeft met die nieuwe partner. Daarbij komt dat de stiefouder al minstens een jaar bij de opvoeding van het kind betrokken is.
Over de volledige draagwijdte van dat recht maken de natuurlijke ouders samen met de stiefouder best een overeenkomst via de notaris. Wordt er geen akkoord gevonden, mag de rechter oordelen aan de hand van een verhoor van het kind.
Bron :HBVL
Op het eerste zicht lijkt dit een vreemde constructie, die enkel bedoeld is wanneer er sprake is van ernstige zaken. Bijv. indien de biologische vader niet naar het kind omkijkt. Of wanneer de moeder sterft zou het kind het gezin anders kunnen kwijtspelen en zelfs geplaatst worden, al dan niet bij "familie". De stiefvader kan zo toegelaten worden om het ouderschap verder te zetten en continuïteit te geven. Maar toch lijkt het vragen om problemen: want aan wiens gezag wordt geknabbeld? Het lijkt logisch dat de stiefouder meestal de kant zal kiezen van zijn partner en zo onevenwicht schept. Dit kan het kind ook in een moeilijkere positie plaatsen die steeds complexer wordt en daardoor zelf uit balans raakt. Ook kunnen wisselende relaties zorgen voor nieuwe aanvragen, in principe elke twee jaar dus? Dit lijkt weinig duurzaam. Het is vaak niet enkel de scheiding die een relatie tussen vroegere partners bemoeilijkt, maar de relatie verscherpt vaak vanwege de nieuwe partner (s) die betrokken raken.
Aan de andere kant opent het perspectieven voor lesbische ouders. Zeker indien er een gekende donor is. Zelfs indien er achteraf toch een beroep gedaan wordt op het biologisch vaderschap is dit wetsvoorstel een goed antwoord hierop. Het is maar de vraag of dit ook een goed idee is bij kinderen uit een vroegere heterorelatie? (Of homo- en lesbische relaties?)De verwijzing naar een notaris lijkt essentieel want heeft dit kind dan drie "ouders", dus drie maal erfrecht? Of verlaagde successierechten vanwege de "zorgende ouder"?
Voor de clandestiene moeders komt er nog een andere element bij, daar verloopt het quasi andersom. De biologische moeder kan na de breuk alles ontkennen. De zaaddonor, zelfs al was die familie van de meemoeder én de partner die samen met haar de keuze heeft gemaakt tot gezinsuitbreiding kan ze negeren. In plaats van drie terug naar één ouder. Beide politici hebben we benaderd met onze case…reactie volgt?
Kamerlid Sabien Lahaye en senator Martine Taelman willen namelijk dat stiefouders medebeslissingsrecht krijgen. Dat kan wel alleen als de mama of papa van het kind al twee jaar getrouwd is of samenleeft met die nieuwe partner. Daarbij komt dat de stiefouder al minstens een jaar bij de opvoeding van het kind betrokken is.
Over de volledige draagwijdte van dat recht maken de natuurlijke ouders samen met de stiefouder best een overeenkomst via de notaris. Wordt er geen akkoord gevonden, mag de rechter oordelen aan de hand van een verhoor van het kind.
Bron :HBVL
Op het eerste zicht lijkt dit een vreemde constructie, die enkel bedoeld is wanneer er sprake is van ernstige zaken. Bijv. indien de biologische vader niet naar het kind omkijkt. Of wanneer de moeder sterft zou het kind het gezin anders kunnen kwijtspelen en zelfs geplaatst worden, al dan niet bij "familie". De stiefvader kan zo toegelaten worden om het ouderschap verder te zetten en continuïteit te geven. Maar toch lijkt het vragen om problemen: want aan wiens gezag wordt geknabbeld? Het lijkt logisch dat de stiefouder meestal de kant zal kiezen van zijn partner en zo onevenwicht schept. Dit kan het kind ook in een moeilijkere positie plaatsen die steeds complexer wordt en daardoor zelf uit balans raakt. Ook kunnen wisselende relaties zorgen voor nieuwe aanvragen, in principe elke twee jaar dus? Dit lijkt weinig duurzaam. Het is vaak niet enkel de scheiding die een relatie tussen vroegere partners bemoeilijkt, maar de relatie verscherpt vaak vanwege de nieuwe partner (s) die betrokken raken.
Aan de andere kant opent het perspectieven voor lesbische ouders. Zeker indien er een gekende donor is. Zelfs indien er achteraf toch een beroep gedaan wordt op het biologisch vaderschap is dit wetsvoorstel een goed antwoord hierop. Het is maar de vraag of dit ook een goed idee is bij kinderen uit een vroegere heterorelatie? (Of homo- en lesbische relaties?)De verwijzing naar een notaris lijkt essentieel want heeft dit kind dan drie "ouders", dus drie maal erfrecht? Of verlaagde successierechten vanwege de "zorgende ouder"?
Voor de clandestiene moeders komt er nog een andere element bij, daar verloopt het quasi andersom. De biologische moeder kan na de breuk alles ontkennen. De zaaddonor, zelfs al was die familie van de meemoeder én de partner die samen met haar de keuze heeft gemaakt tot gezinsuitbreiding kan ze negeren. In plaats van drie terug naar één ouder. Beide politici hebben we benaderd met onze case…reactie volgt?
zaterdag 25 juli 2009
Steun je ons in deze actie? Kun je helpen onze diepste wens waar te maken?
Laat je dan zeker horen in de facebook groep "clandestiene moeders"
wordt lid van de groep, we willen hiermee aantonen dat dit gedragen wordt door velen!
Of wil je de cause "ouderlijke rechten voor lesbische meemoeders" via facebook meer impact geven? Join the club!!
thx
Laat je dan zeker horen in de facebook groep "clandestiene moeders"
wordt lid van de groep, we willen hiermee aantonen dat dit gedragen wordt door velen!
Of wil je de cause "ouderlijke rechten voor lesbische meemoeders" via facebook meer impact geven? Join the club!!
thx
dinsdag 21 juli 2009
Lesbiennes vertrouwen hun kind toe aan de staat.
Deze vreemde gang van zaken blijkt uit de ervaring van heel wat meemoeders.Er zijn immers geen zekerheden over het ouderschap voor de meemoeder, het pril geluk is broos en het warme nest dreigt een koekoeksnest te worden… de eerste jaren toch.
Clandestiene moeders zijn geen apart ras, geen probleemgevallen……iedere lesbische moeder die niet de biologische moeder is, is per definitie een clandestiene moeder. De biologische moeder heeft alle rechten en de staat confirmeert heel vaak haar wensen. De primaire context voor ieder kind ligt evenwel bij zijn ouders en niet bij de staat. We wensen onze kinderen NIET af te staan.
Het lijkt alsof de rechten van het kind minder van belang zijn dan dat van de “baar”moeder. Prevaleert het recht van het kind op beide ouders dus toch niet op het recht op een kind? Had ik niet ooit gehoord dat de geboorte al een eerste teken van loskomen van je moeder is? Nee zeker....
Moeders houden van al hun kinderen evenveel, het lijkt me even logisch dat kinderen ook van meerdere ouders, meerdere moeders kunnen houden.
De staat moet hier best geen rol in spelen maar zorgen dat dergelijke afspraken vanaf het begin bindend zijn.
Dat de ene ouder (zelf of via de rechtbank) het kind het recht op twee ouders kan ontzeggen kan je toch eens duiden als “zinloos familiaal geweld”.
De gevolgen hiervan zijn enorm schadelijk voor het jonge kind en werken tot op latere leeftijd door.Dat deze stelling niet overdreven is kan je best vragen aan de kinderen én familie van de duizenden ontzeggingen omgangsrecht die er plaatsgrijpen per jaar!
We willen fundamentele rechten voor onze kinderen en willen dat hier beleidsmatig werk van gemaakt wordt.
Deze vreemde gang van zaken blijkt uit de ervaring van heel wat meemoeders.Er zijn immers geen zekerheden over het ouderschap voor de meemoeder, het pril geluk is broos en het warme nest dreigt een koekoeksnest te worden… de eerste jaren toch.
Clandestiene moeders zijn geen apart ras, geen probleemgevallen……iedere lesbische moeder die niet de biologische moeder is, is per definitie een clandestiene moeder. De biologische moeder heeft alle rechten en de staat confirmeert heel vaak haar wensen. De primaire context voor ieder kind ligt evenwel bij zijn ouders en niet bij de staat. We wensen onze kinderen NIET af te staan.
Het lijkt alsof de rechten van het kind minder van belang zijn dan dat van de “baar”moeder. Prevaleert het recht van het kind op beide ouders dus toch niet op het recht op een kind? Had ik niet ooit gehoord dat de geboorte al een eerste teken van loskomen van je moeder is? Nee zeker....
Moeders houden van al hun kinderen evenveel, het lijkt me even logisch dat kinderen ook van meerdere ouders, meerdere moeders kunnen houden.
De staat moet hier best geen rol in spelen maar zorgen dat dergelijke afspraken vanaf het begin bindend zijn.
Dat de ene ouder (zelf of via de rechtbank) het kind het recht op twee ouders kan ontzeggen kan je toch eens duiden als “zinloos familiaal geweld”.
De gevolgen hiervan zijn enorm schadelijk voor het jonge kind en werken tot op latere leeftijd door.Dat deze stelling niet overdreven is kan je best vragen aan de kinderen én familie van de duizenden ontzeggingen omgangsrecht die er plaatsgrijpen per jaar!
We willen fundamentele rechten voor onze kinderen en willen dat hier beleidsmatig werk van gemaakt wordt.
dinsdag 7 juli 2009
Adoptie met terugwerkende kracht?
Lesbische meemoeders moeten dringend hun rechtspositie verbeteren. Het recht op een gezinsleven is na de geboorte van een kind binnen de relatie immers geen evidentie. Het ouderschap is al lang begonnen, de duizendste pamper ververst, maar het predikaat ouder/moeder is nog lang niet in zicht. In onze tolerante samenleving moet je toch een heel scala van regels en procedures doorworstelen met als apotheose de stiefouderadoptie. En dat allemaal binnen een tijdsframe van jaren. We weten niet hoeveel relaties er stranden in het zicht van de meet. We weten ook niet hoeveel biologische moeders second thoughts over adoptie hebben of hoeveel meemoeders hun verantwoordelijkheid ontlopen.In de maakbare samenleving zou een planmatige benadering, voorafgaand aan de geboorte toch niet onmogelijk moeten zijn?
Wat is er tegen koppels die samen hun verantwoordelijkheid willen nemen? Zijn er misschien verschillen qua moederinstinct tussen hetero- of lesbische vrouwen? Tussen biologische moeders en meemoeders? Is het moederinstinct meer aanwezig bij pleegmoeders dan bij adoptiemoeders? Belachelijk toch.. een kind heeft heel zeker toegewijde, verantwoordelijke ouders nodig! It takes a village to raise a child.Zij mogen immers niet het kind van de rekening worden. Het was gepland, werd verwacht.....waarom of waarop wordt eigenlijk gewacht?
Lesbische meemoeders moeten dringend hun rechtspositie verbeteren. Het recht op een gezinsleven is na de geboorte van een kind binnen de relatie immers geen evidentie. Het ouderschap is al lang begonnen, de duizendste pamper ververst, maar het predikaat ouder/moeder is nog lang niet in zicht. In onze tolerante samenleving moet je toch een heel scala van regels en procedures doorworstelen met als apotheose de stiefouderadoptie. En dat allemaal binnen een tijdsframe van jaren. We weten niet hoeveel relaties er stranden in het zicht van de meet. We weten ook niet hoeveel biologische moeders second thoughts over adoptie hebben of hoeveel meemoeders hun verantwoordelijkheid ontlopen.In de maakbare samenleving zou een planmatige benadering, voorafgaand aan de geboorte toch niet onmogelijk moeten zijn?
Wat is er tegen koppels die samen hun verantwoordelijkheid willen nemen? Zijn er misschien verschillen qua moederinstinct tussen hetero- of lesbische vrouwen? Tussen biologische moeders en meemoeders? Is het moederinstinct meer aanwezig bij pleegmoeders dan bij adoptiemoeders? Belachelijk toch.. een kind heeft heel zeker toegewijde, verantwoordelijke ouders nodig! It takes a village to raise a child.Zij mogen immers niet het kind van de rekening worden. Het was gepland, werd verwacht.....waarom of waarop wordt eigenlijk gewacht?
vrijdag 26 juni 2009
ONE OF US
Yasmine was één van ons, lesbienne en meemoeder.Wie herinnert zich niet de fuiven met meejoelende vrouwen die ze opzweepte met "alle meisjes aan de macht"? Wat een powergirl was ze toen. Ze zet ons nu ook weer aan het denken. Zonder de juiste toedracht te kennen, weten we wel wat een breuk met je gezin teweeg kan brengen.We betreuren dit, maar we zullen haar respect bewijzen. Je dochter zal ooit weten dat je een monument voor veel vrouwen was!
Yasmine was één van ons, lesbienne en meemoeder.Wie herinnert zich niet de fuiven met meejoelende vrouwen die ze opzweepte met "alle meisjes aan de macht"? Wat een powergirl was ze toen. Ze zet ons nu ook weer aan het denken. Zonder de juiste toedracht te kennen, weten we wel wat een breuk met je gezin teweeg kan brengen.We betreuren dit, maar we zullen haar respect bewijzen. Je dochter zal ooit weten dat je een monument voor veel vrouwen was!
dinsdag 23 juni 2009
Iedereen is gelijk voor de wet…
□ helemaal mee eens
□ neutraal
□ helemaal niet mee eens
Dit zou een poll kunnen zijn voor gelijke kansen. Het hangt er wel vanaf hoe je de stelling bekijkt. Lesbiennes kunnen samenwonen, trouwen, kinderen krijgen en het kind van de partner of zelfs een buitenlands kind adopteren. Er is op het eerste zicht geen discriminatie en er is sprake van gelijke behandeling.
Zo ervaren de meeste lesbische vrouwen dit ook. Binnen het vrouwengezin zijn de lesbiennes zeker al uit de kast, ze zijn vaak bekend in de lokale gemeenschap, via het openbaar leven en vooral via de scholen van hun kinderen. Het is een heel zichtbare groep vrouwen die schijnbaar moeiteloos carrière en zorg voor de kinderen combineert. Als multi-tasker worden de klusjes ook gedaan, er is moederinstinct in het kwadraat en bovendien komen ze allebei van Venus dus dat praat gemakkelijk. Ze zouden wel eens de meest geëmancipeerde, meest maatschappelijk geïntegreerde lesbiennes kunnen zijn. So far so good.
Moeders wil is wet……
En daar zijn we het niet mee eens.
Want er is geen reden om aan te nemen dat lesbiennes minder in scheidingen zouden betrokken worden dan bij koppels van verschillend geslacht. In dat geval is één op de drie vrouwengezinnen in de gevarenzône. De kinderen van deze koppels lopen immers het risico om enkel op één ouder, de biologische moeder, terug te vallen binnen de eerste 2 jaar na de geboorte. De procedure start immers pas 2 maanden na de geboorte en loopt via jeugdrechtbank t/m de afgifte documenten grosso modo 2 jaar momenteel.
En dan is er recht noch titel, je verzorgt clandestien je kind, haalt het af aan school, je wordt mama genoemd maar je bent/wordt het niet indien de biologische moeder dit niet (juridisch) wil toestaan. In heterotermen kun je ex-partner zijn maar blijvende ouder. In lesbiennetermen: niet voor de eerste drie jaar samenwonen, niet binnen de daaropvolgende 2 jaar, veel procedures en paperassen later eventueel… of gewoon nooit ouder kunnen worden omdat de moeder dat niet wil. Of al uit elkaar voor 2006 of uit elkaar voor alles in orde is. Moeders zonder papieren, zonder regularisatie en zonder zicht op beterschap. Clandestien wil ook zeggen: zonder gekende identiteit.
Binnen hetero-scheidingen komen vaders vaak slecht weg qua regeling, de vechtscheidingen, het omgangs(on)recht,de menselijke drama’s die ontstaan ondanks juridisch gelijke partijen belooft niet veel goeds.
Recht van bestaan…De score “neutraal” moet er ooit komen want nu zijn de rechten van het kind geschaad. De zwakste partij verdient immers bescherming! De Staat is al verschillende malen op de vingers getikt in het kader van de rechten van het kind. We willen het belang van het kind uiteraard boven het recht op ouderschap stellen. Maar het belang van het kind is juist het recht op een gezin, het contact met beide ouders. Dit belang wordt uitgesteld en niet gewaarborgd, het wordt zelfs niet mogelijk gemaakt in bepaalde gevallen. Als dit moeilijk te handhaven blijkt in gezinnen hoeveel te meer dan in een vrouwengezin? Het maatschappelijk draagvlak is er al jaren maar die maatschappelijke realiteit is ver vooruit op het wetgevend werk. We willen de wetgever aanmoedigen om er werk van te maken. Gelijke kansen voor gelijk geslacht.
Gescheiden mannen klagen meestal dat Vrouwe Justitia lesbisch is, wij denken dat eigenlijk niet, maar willen best eens scoren.
□ helemaal mee eens
□ neutraal
□ helemaal niet mee eens
Dit zou een poll kunnen zijn voor gelijke kansen. Het hangt er wel vanaf hoe je de stelling bekijkt. Lesbiennes kunnen samenwonen, trouwen, kinderen krijgen en het kind van de partner of zelfs een buitenlands kind adopteren. Er is op het eerste zicht geen discriminatie en er is sprake van gelijke behandeling.
Zo ervaren de meeste lesbische vrouwen dit ook. Binnen het vrouwengezin zijn de lesbiennes zeker al uit de kast, ze zijn vaak bekend in de lokale gemeenschap, via het openbaar leven en vooral via de scholen van hun kinderen. Het is een heel zichtbare groep vrouwen die schijnbaar moeiteloos carrière en zorg voor de kinderen combineert. Als multi-tasker worden de klusjes ook gedaan, er is moederinstinct in het kwadraat en bovendien komen ze allebei van Venus dus dat praat gemakkelijk. Ze zouden wel eens de meest geëmancipeerde, meest maatschappelijk geïntegreerde lesbiennes kunnen zijn. So far so good.
Moeders wil is wet……
En daar zijn we het niet mee eens.
Want er is geen reden om aan te nemen dat lesbiennes minder in scheidingen zouden betrokken worden dan bij koppels van verschillend geslacht. In dat geval is één op de drie vrouwengezinnen in de gevarenzône. De kinderen van deze koppels lopen immers het risico om enkel op één ouder, de biologische moeder, terug te vallen binnen de eerste 2 jaar na de geboorte. De procedure start immers pas 2 maanden na de geboorte en loopt via jeugdrechtbank t/m de afgifte documenten grosso modo 2 jaar momenteel.
En dan is er recht noch titel, je verzorgt clandestien je kind, haalt het af aan school, je wordt mama genoemd maar je bent/wordt het niet indien de biologische moeder dit niet (juridisch) wil toestaan. In heterotermen kun je ex-partner zijn maar blijvende ouder. In lesbiennetermen: niet voor de eerste drie jaar samenwonen, niet binnen de daaropvolgende 2 jaar, veel procedures en paperassen later eventueel… of gewoon nooit ouder kunnen worden omdat de moeder dat niet wil. Of al uit elkaar voor 2006 of uit elkaar voor alles in orde is. Moeders zonder papieren, zonder regularisatie en zonder zicht op beterschap. Clandestien wil ook zeggen: zonder gekende identiteit.
Binnen hetero-scheidingen komen vaders vaak slecht weg qua regeling, de vechtscheidingen, het omgangs(on)recht,de menselijke drama’s die ontstaan ondanks juridisch gelijke partijen belooft niet veel goeds.
Recht van bestaan…De score “neutraal” moet er ooit komen want nu zijn de rechten van het kind geschaad. De zwakste partij verdient immers bescherming! De Staat is al verschillende malen op de vingers getikt in het kader van de rechten van het kind. We willen het belang van het kind uiteraard boven het recht op ouderschap stellen. Maar het belang van het kind is juist het recht op een gezin, het contact met beide ouders. Dit belang wordt uitgesteld en niet gewaarborgd, het wordt zelfs niet mogelijk gemaakt in bepaalde gevallen. Als dit moeilijk te handhaven blijkt in gezinnen hoeveel te meer dan in een vrouwengezin? Het maatschappelijk draagvlak is er al jaren maar die maatschappelijke realiteit is ver vooruit op het wetgevend werk. We willen de wetgever aanmoedigen om er werk van te maken. Gelijke kansen voor gelijk geslacht.
Gescheiden mannen klagen meestal dat Vrouwe Justitia lesbisch is, wij denken dat eigenlijk niet, maar willen best eens scoren.
zaterdag 13 juni 2009
Door de zwakke juridische positie zijn er heel veel clandestiene moeders slachtoffer van familievervreemding. Laten we maar ineens een ander woord lanceren voor ouderverstoting binnen een lesbisch gezin, familievervreemding dus.
De pijnpunten van dit grote onrecht en vooral om wat kinderen wordt aangedaan is uitstekend begrepen door Guy Swennen (senator SP.A). Het resulteerde in een gedegen wetsvoorstel. De website http://www.ouderverstoting.nl geeft veel informatie over dit vervreemdingsproces Parental Alienation Syndrome of kortweg PAS genoemd en hoe er mee om te gaan. Dit wetsvoorstel hoort opnieuw op de agenda te staan!
De pijnpunten van dit grote onrecht en vooral om wat kinderen wordt aangedaan is uitstekend begrepen door Guy Swennen (senator SP.A). Het resulteerde in een gedegen wetsvoorstel. De website http://www.ouderverstoting.nl geeft veel informatie over dit vervreemdingsproces Parental Alienation Syndrome of kortweg PAS genoemd en hoe er mee om te gaan. Dit wetsvoorstel hoort opnieuw op de agenda te staan!
zondag 7 juni 2009
Bericht opgediept uit FemFusion van april 2009. In Nederland is men de voorbereiding al gestart om het ouderschap van rechtswege te lanceren:
Lesbisch meemoederschap komt eraan
‘Als twee vrouwen getrouwd zijn en één raakt in verwachting, dan moet de andere het kind adopteren.’ Dat zei minister Plasterk van Emancipatie afgelopen zaterdag op het derde debat van FemFusion. ‘Toen mijn vrouw in verwachting was en onze jongen geboren werd, hoefde ik hem niet te adopteren. Wij zijn getrouwd, dus dat is mijn kind. Nu is dat niet zo, in geen enkel land. Dat gaan wij wel veranderen: Hirsch Ballin (minister van Justitie, red) is ermee bezig.’ Nederland wordt daarmee het eerste land ter wereld, waar meemoederschap bij lesbische stellen automatisch is geregeld, met als bij getrouwde heterokoppels.
Lesbisch meemoederschap komt eraan
‘Als twee vrouwen getrouwd zijn en één raakt in verwachting, dan moet de andere het kind adopteren.’ Dat zei minister Plasterk van Emancipatie afgelopen zaterdag op het derde debat van FemFusion. ‘Toen mijn vrouw in verwachting was en onze jongen geboren werd, hoefde ik hem niet te adopteren. Wij zijn getrouwd, dus dat is mijn kind. Nu is dat niet zo, in geen enkel land. Dat gaan wij wel veranderen: Hirsch Ballin (minister van Justitie, red) is ermee bezig.’ Nederland wordt daarmee het eerste land ter wereld, waar meemoederschap bij lesbische stellen automatisch is geregeld, met als bij getrouwde heterokoppels.
vrijdag 5 juni 2009
Verdrag
Het Verdrag inzake de rechten van het kind werd op 20 november 1989 vastgesteld door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. In totaal 191 landen ratificeerden het verdrag; alleen Somalië en de Verenigde Staten hebben (nog) geen handtekening gezet.
De preambule van het verdrag herinnert aan de grondbeginselen van de Verenigde Naties en andere verdragen en verklaringen over de rechten van de mens. Verder wordt ook de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens aangehaald: 'Kinderen hebben wegens hun kwetsbaarheid recht op bijzondere zorg en bijstand.' De preambule legt grote nadruk op de verantwoordelijkheid van het gezin voor de zorg en bescherming van kinderen.
bron NRC- kinderrechten
Daar wringt het schoentje voor het kind geboren binnen onze gezinsvorm. De wettelijke bescherming ontbreekt vanaf het prille begin. Er kan ten vroegste 2 maanden na de geboorte geadopteerd worden. Deze "bedenktijd" is strijdig met het verdrag. Dit is dus ruimschoots 11 maanden te laat. Heel wat planning en keuzes gaan sowieso hieraan vooraf zoals: wie van de twee partners wordt zwanger, de zoektocht naar een donor, is deze al dan niet gekend, gesprekken in fertiliteitsklinieken,... kunnen evengoed uitgebreid worden met een gedegen ouderschapsplan.In Nederland wordt dit plan verplichte materie als men wil scheiden.
Laten we creatief denken en het ouderschapsplan tijdig inzetten als bescherming voor onze kinderen. (En tegelijkertijd streven naar een betere wettelijke bescherming)
Dit ouderschapsplan als commitment laat geen losse eindjes toe,de toekomst van het kind wordt dan toch minstens gewaarborgd door twee ouders.Zo beantwoordt een ouderschapsplan aan de zin in het Verdrag "andere bescherming voor de geboorte". Bovendien biedt het dan ook een goed uitgangspunt voor later indien de relatie onverhoopt in het slop geraakt. Het staat ieder dus vrij om een dergelijk ouderschapsplan op te maken. Een voorbeeld volgt.......
Het Verdrag inzake de rechten van het kind werd op 20 november 1989 vastgesteld door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. In totaal 191 landen ratificeerden het verdrag; alleen Somalië en de Verenigde Staten hebben (nog) geen handtekening gezet.
De preambule van het verdrag herinnert aan de grondbeginselen van de Verenigde Naties en andere verdragen en verklaringen over de rechten van de mens. Verder wordt ook de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens aangehaald: 'Kinderen hebben wegens hun kwetsbaarheid recht op bijzondere zorg en bijstand.' De preambule legt grote nadruk op de verantwoordelijkheid van het gezin voor de zorg en bescherming van kinderen.
Ook wordt gewezen op de noodzaak van wettelijke en andere bescherming van het kind vóór zijn of haar geboorte.
bron NRC- kinderrechten
Daar wringt het schoentje voor het kind geboren binnen onze gezinsvorm. De wettelijke bescherming ontbreekt vanaf het prille begin. Er kan ten vroegste 2 maanden na de geboorte geadopteerd worden. Deze "bedenktijd" is strijdig met het verdrag. Dit is dus ruimschoots 11 maanden te laat. Heel wat planning en keuzes gaan sowieso hieraan vooraf zoals: wie van de twee partners wordt zwanger, de zoektocht naar een donor, is deze al dan niet gekend, gesprekken in fertiliteitsklinieken,... kunnen evengoed uitgebreid worden met een gedegen ouderschapsplan.In Nederland wordt dit plan verplichte materie als men wil scheiden.
Laten we creatief denken en het ouderschapsplan tijdig inzetten als bescherming voor onze kinderen. (En tegelijkertijd streven naar een betere wettelijke bescherming)
Dit ouderschapsplan als commitment laat geen losse eindjes toe,de toekomst van het kind wordt dan toch minstens gewaarborgd door twee ouders.Zo beantwoordt een ouderschapsplan aan de zin in het Verdrag "andere bescherming voor de geboorte". Bovendien biedt het dan ook een goed uitgangspunt voor later indien de relatie onverhoopt in het slop geraakt. Het staat ieder dus vrij om een dergelijk ouderschapsplan op te maken. Een voorbeeld volgt.......
woensdag 3 juni 2009
Paula Marckx, een leven in boekvorm
Als 17-jarig meisje poseerde ze voor het modehuis Natan, later frequenteerde ze als journaliste de Europese adel en de internationale diplomatie. Ze is pilote en dierenvriend, avonturierster en lobbyiste. Maar bovenal is ze de vrouw die dertig jaar geleden voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens gedaan kreeg dat haar buitenechtelijke dochter dezelfde rechten had als een wettig kind. De uitspraak van het Hof staat vandaag bekend als het arrest Marckx.
bron: De Redactie Phara 02.06
De geschiedenis herhaalt zich toch? Het is op de kop af 30 jaar geleden dat alleenstaande moeders, de biologische moeders dus, eerst hun kind moesten erkennen en adopteren(of soms afstaan). Dit moet ons ook inspireren want de uitgangspunten zijn eigenlijk dezelfde!
De juridische kant is immers ook de insteek voor onze rechten:
In het arrest Marckx 13 juni 1979 oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens dat het oude afstammingsrecht het gelijkheidsbeginsel schond (artikel 14 EVRM)doordat het recht op eerbiediging van het gezinsleven (art. 8 EVRM) niet aan iedereen op dezelfde wijze werd verzekerd.
Ongehuwde vrouwen moesten hun kinderen eerst erkennen en adopteren. Buitenechtelijke kinderen werden bovendien erfrechtelijk benadeeld. Het heeft tot 1987 geduurd tot het
afstammingsrecht hervormd werd.
Als 17-jarig meisje poseerde ze voor het modehuis Natan, later frequenteerde ze als journaliste de Europese adel en de internationale diplomatie. Ze is pilote en dierenvriend, avonturierster en lobbyiste. Maar bovenal is ze de vrouw die dertig jaar geleden voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens gedaan kreeg dat haar buitenechtelijke dochter dezelfde rechten had als een wettig kind. De uitspraak van het Hof staat vandaag bekend als het arrest Marckx.
bron: De Redactie Phara 02.06
De geschiedenis herhaalt zich toch? Het is op de kop af 30 jaar geleden dat alleenstaande moeders, de biologische moeders dus, eerst hun kind moesten erkennen en adopteren(of soms afstaan). Dit moet ons ook inspireren want de uitgangspunten zijn eigenlijk dezelfde!
De juridische kant is immers ook de insteek voor onze rechten:
In het arrest Marckx 13 juni 1979 oordeelde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens dat het oude afstammingsrecht het gelijkheidsbeginsel schond (artikel 14 EVRM)doordat het recht op eerbiediging van het gezinsleven (art. 8 EVRM) niet aan iedereen op dezelfde wijze werd verzekerd.
Ongehuwde vrouwen moesten hun kinderen eerst erkennen en adopteren. Buitenechtelijke kinderen werden bovendien erfrechtelijk benadeeld. Het heeft tot 1987 geduurd tot het
afstammingsrecht hervormd werd.
maandag 1 juni 2009
reactie politica
Reactie via mail
Als meemoeder en moeder sta ik volledig achter jullie eisen.
Als politica wil ik er zeker ook een lans voor breken
Met vriendelijke groeten,
Tie Roefs
2e effectieve kandidaat Vlaams Parlement Vlaams-Brabant
www.tieroefs.be
http://www.youtube.com/watch?v=WycDml7bQeI
Als meemoeder en moeder sta ik volledig achter jullie eisen.
Als politica wil ik er zeker ook een lans voor breken
Met vriendelijke groeten,
Tie Roefs
2e effectieve kandidaat Vlaams Parlement Vlaams-Brabant
www.tieroefs.be
http://www.youtube.com/watch?v=WycDml7bQeI
zaterdag 30 mei 2009
Biomoeder verliest kinderen aan lesbische Partner
Twee kleine meisjes worden in Groot-Brittannië weggehaald bij hun moeder om in te trekken bij haar lesbische ex.De beroepsrechter in Londen oordeelde dat de ex evenveel inbreng had gehad in de vroege opvoeding van de kinderen als de biologische moeder.Het koppel ging uiteen, maar in het kader van de'echtscheidingsregeling' kreeg de meemoeder bezoekrecht.De biologische moeder verhuisde echter van Leicester naar Cornwall en weigerde nog haar dochters naar de ex te laten gaan.Die ex slaagde erin de biologische moeder te vinden en lichtte het gerecht in. De rechter wees de kinderen nu toe aan de meemoeder, mede omdat de biologische moeder zich niet hield aan een vorig vonnis.
"Normen van 20 jaar geleden gelden niet meer automatisch", motiveerde de voorzitter van het hof van beroep zijn arrest. Een bijzitter had echter twijfels en vreesde voor een precedent. "Ik maak me zorgen over het weghalen van kinderen bij hun biologische moeder die er goed voor zorgde en bij wie de kinderen gelukkig bleken."
bron Het Roze Huis
Twee kleine meisjes worden in Groot-Brittannië weggehaald bij hun moeder om in te trekken bij haar lesbische ex.De beroepsrechter in Londen oordeelde dat de ex evenveel inbreng had gehad in de vroege opvoeding van de kinderen als de biologische moeder.Het koppel ging uiteen, maar in het kader van de'echtscheidingsregeling' kreeg de meemoeder bezoekrecht.De biologische moeder verhuisde echter van Leicester naar Cornwall en weigerde nog haar dochters naar de ex te laten gaan.Die ex slaagde erin de biologische moeder te vinden en lichtte het gerecht in. De rechter wees de kinderen nu toe aan de meemoeder, mede omdat de biologische moeder zich niet hield aan een vorig vonnis.
"Normen van 20 jaar geleden gelden niet meer automatisch", motiveerde de voorzitter van het hof van beroep zijn arrest. Een bijzitter had echter twijfels en vreesde voor een precedent. "Ik maak me zorgen over het weghalen van kinderen bij hun biologische moeder die er goed voor zorgde en bij wie de kinderen gelukkig bleken."
bron Het Roze Huis
donderdag 28 mei 2009
We nodigen graag deskundigen uit om in dit netwerk te reageren.
Laat een reactie, mening of visie na. Of mail naar clandestiene.moeders@telenet.be
Laat een reactie, mening of visie na. Of mail naar clandestiene.moeders@telenet.be
Clandestiene moeders?
o f d e z w a k k e p l e k v a n d e w e t h o l e b i – a d o p t i e
Niet iedere meemoeder heeft ouderlijke rechten!
De huidige situatie en feiten:
- Er zijn meemoeders waarvoor de wetgeving te laat kwam. Zij moeten clandestien hun moederrol vervullen, ze kunnen hun kind niet adopteren vanwege “ niet meer samenwonen met de juridische moeder” ook al deden ze dat vele jaren en was er dus een duurzame relatie.
- Getrouwd, samen een gezin te stichten, alles in het werk stellen voor stiefouderadoptie, cursussen, geschiktheidattest, maatschappelijke onderzoeken maar de relatie breekt af… de biologische moeder verandert van idee, ze durft het omgangsrecht boycotten want je bent (nog) geen ouder.
- De biologische ouder beslist eenzijdig wie ouder mag worden in de toekomst, indien men tenminste drie jaar samenwoont, de meemoeder heeft geen medezeggenschap.
- De kinderen geboren uit een (inmiddels gescheiden) lesbische relatie hebben geen gelijke rechten t.o.v. kinderen die na 2006 geboren werden en het adoptieproces beëindigd hebben. Ze hebben geen kans op adoptie door de verwekkende ouder. Het recht op 2 ouders (ook onderhoudsplicht, erfrecht van de meemoeder enz.) wordt het kind ontzegd. Dit is enkel mogelijk indien er ooit een nieuwe duurzame relatie ontstaat met iemand die kandidaat stiefouder wil zijn.
- De rechten van het kind dienen gerespecteerd worden, dit is ook een taak van de staat (art.3.2 IVRK)
Het platform Clandestiene moeders lanceert deze actie om haar argumenten tot aanpassing van de wetgeving kracht bij te zetten. Het begrip duurzaamheid is in de adoptiewetgeving vertaald door een termijn van samenwonen. Ouderschap is echter blijvend, dus van lange duur. Het niet samenwonen, niet lang genoeg samenwonen, niet meer samenwonen mag niet bepalend zijn om adoptie ouder te worden. Iedere mens heeft recht op eerbiediging van zijn privé leven en gezinsleven, tegen de wil worden ons rechten afgenomen die de wet aan anderen in gelijke situatie toekent.
Ongelijkheid tussen lesbische meemoeders van “voor en na de wet” dient uitgewist te worden via regularisatie.
Gezamenlijk duurzaam ouderschap is het streven. De wetgeving moet verfijnd worden. Een ouderschapsproject dat de originele (verwekkende) wensouders opmaken in prenatale fase en laten wettigen is een mogelijkheid om dit duurzaam te regelen. Vanaf het moment dat een kind gewenst wordt is het immers al onlosmakelijk verbonden met die ouders.
Iedereen die in het kader van een gezamenlijk ouderschapsproject een kind heeft helpen verwekken, is bij wet verplicht om kinderen naar vermogen bij te staan, dit is dus momenteel niet zo bij KID (ook al gebeurt hiervan een registratie).
De erkenning van kinderen geslachtsneutraal maken. De kinderen bij de geboorte laten erkennen door de meemoeder en vermelden op de geboorteakte. Ouderschap van rechtswege opleggen aan de meemoeder bij geboorte van een kind door middel van KID.
Gelijkwaardigheid en erkenning voor beide ouders die in het kader van een gezamenlijk ouderschapsproject een kind op de wereld gezet hebben en hun verantwoordelijkheid van harte willen dragen. Dit zou gesteund en gewaardeerd kunnen worden en niet onmogelijk voor sommige meemoeders.
Onbetwistbare ouderlijke rechten en plichten voor beide moeders
Het recht van het kind op twee volwaardige, juridische ouders, daarom is het ons te doen.
We vragen dringend regularisatie voor clandestiene moeders.
o f d e z w a k k e p l e k v a n d e w e t h o l e b i – a d o p t i e
Niet iedere meemoeder heeft ouderlijke rechten!
De huidige situatie en feiten:
- Er zijn meemoeders waarvoor de wetgeving te laat kwam. Zij moeten clandestien hun moederrol vervullen, ze kunnen hun kind niet adopteren vanwege “ niet meer samenwonen met de juridische moeder” ook al deden ze dat vele jaren en was er dus een duurzame relatie.
- Getrouwd, samen een gezin te stichten, alles in het werk stellen voor stiefouderadoptie, cursussen, geschiktheidattest, maatschappelijke onderzoeken maar de relatie breekt af… de biologische moeder verandert van idee, ze durft het omgangsrecht boycotten want je bent (nog) geen ouder.
- De biologische ouder beslist eenzijdig wie ouder mag worden in de toekomst, indien men tenminste drie jaar samenwoont, de meemoeder heeft geen medezeggenschap.
- De kinderen geboren uit een (inmiddels gescheiden) lesbische relatie hebben geen gelijke rechten t.o.v. kinderen die na 2006 geboren werden en het adoptieproces beëindigd hebben. Ze hebben geen kans op adoptie door de verwekkende ouder. Het recht op 2 ouders (ook onderhoudsplicht, erfrecht van de meemoeder enz.) wordt het kind ontzegd. Dit is enkel mogelijk indien er ooit een nieuwe duurzame relatie ontstaat met iemand die kandidaat stiefouder wil zijn.
- De rechten van het kind dienen gerespecteerd worden, dit is ook een taak van de staat (art.3.2 IVRK)
Het platform Clandestiene moeders lanceert deze actie om haar argumenten tot aanpassing van de wetgeving kracht bij te zetten. Het begrip duurzaamheid is in de adoptiewetgeving vertaald door een termijn van samenwonen. Ouderschap is echter blijvend, dus van lange duur. Het niet samenwonen, niet lang genoeg samenwonen, niet meer samenwonen mag niet bepalend zijn om adoptie ouder te worden. Iedere mens heeft recht op eerbiediging van zijn privé leven en gezinsleven, tegen de wil worden ons rechten afgenomen die de wet aan anderen in gelijke situatie toekent.
Ongelijkheid tussen lesbische meemoeders van “voor en na de wet” dient uitgewist te worden via regularisatie.
Gezamenlijk duurzaam ouderschap is het streven. De wetgeving moet verfijnd worden. Een ouderschapsproject dat de originele (verwekkende) wensouders opmaken in prenatale fase en laten wettigen is een mogelijkheid om dit duurzaam te regelen. Vanaf het moment dat een kind gewenst wordt is het immers al onlosmakelijk verbonden met die ouders.
Iedereen die in het kader van een gezamenlijk ouderschapsproject een kind heeft helpen verwekken, is bij wet verplicht om kinderen naar vermogen bij te staan, dit is dus momenteel niet zo bij KID (ook al gebeurt hiervan een registratie).
De erkenning van kinderen geslachtsneutraal maken. De kinderen bij de geboorte laten erkennen door de meemoeder en vermelden op de geboorteakte. Ouderschap van rechtswege opleggen aan de meemoeder bij geboorte van een kind door middel van KID.
Gelijkwaardigheid en erkenning voor beide ouders die in het kader van een gezamenlijk ouderschapsproject een kind op de wereld gezet hebben en hun verantwoordelijkheid van harte willen dragen. Dit zou gesteund en gewaardeerd kunnen worden en niet onmogelijk voor sommige meemoeders.
Onbetwistbare ouderlijke rechten en plichten voor beide moeders
Het recht van het kind op twee volwaardige, juridische ouders, daarom is het ons te doen.
We vragen dringend regularisatie voor clandestiene moeders.
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
