Adoptie met terugwerkende kracht?
Lesbische meemoeders moeten dringend hun rechtspositie verbeteren. Het recht op een gezinsleven is na de geboorte van een kind binnen de relatie immers geen evidentie. Het ouderschap is al lang begonnen, de duizendste pamper ververst, maar het predikaat ouder/moeder is nog lang niet in zicht. In onze tolerante samenleving moet je toch een heel scala van regels en procedures doorworstelen met als apotheose de stiefouderadoptie. En dat allemaal binnen een tijdsframe van jaren. We weten niet hoeveel relaties er stranden in het zicht van de meet. We weten ook niet hoeveel biologische moeders second thoughts over adoptie hebben of hoeveel meemoeders hun verantwoordelijkheid ontlopen.In de maakbare samenleving zou een planmatige benadering, voorafgaand aan de geboorte toch niet onmogelijk moeten zijn?
Wat is er tegen koppels die samen hun verantwoordelijkheid willen nemen? Zijn er misschien verschillen qua moederinstinct tussen hetero- of lesbische vrouwen? Tussen biologische moeders en meemoeders? Is het moederinstinct meer aanwezig bij pleegmoeders dan bij adoptiemoeders? Belachelijk toch.. een kind heeft heel zeker toegewijde, verantwoordelijke ouders nodig! It takes a village to raise a child.Zij mogen immers niet het kind van de rekening worden. Het was gepland, werd verwacht.....waarom of waarop wordt eigenlijk gewacht?