Lesbiennes vertrouwen hun kind toe aan de staat.

Deze vreemde gang van zaken blijkt uit de ervaring van heel wat meemoeders.Er zijn immers geen zekerheden over het ouderschap voor de meemoeder, het pril geluk is broos en het warme nest dreigt een koekoeksnest te worden… de eerste jaren toch.

Clandestiene moeders zijn geen apart ras, geen probleemgevallen……iedere lesbische moeder die niet de biologische moeder is, is per definitie een clandestiene moeder. De biologische moeder heeft alle rechten en de staat confirmeert heel vaak haar wensen. De primaire context voor ieder kind ligt evenwel bij zijn ouders en niet bij de staat. We wensen onze kinderen NIET af te staan.

Het lijkt alsof de rechten van het kind minder van belang zijn dan dat van de “baar”moeder. Prevaleert het recht van het kind op beide ouders dus toch niet op het recht op een kind? Had ik niet ooit gehoord dat de geboorte al een eerste teken van loskomen van je moeder is? Nee zeker....
Moeders houden van al hun kinderen evenveel, het lijkt me even logisch dat kinderen ook van meerdere ouders, meerdere moeders kunnen houden.

De staat moet hier best geen rol in spelen maar zorgen dat dergelijke afspraken vanaf het begin bindend zijn.

Dat de ene ouder (zelf of via de rechtbank) het kind het recht op twee ouders kan ontzeggen kan je toch eens duiden als “zinloos familiaal geweld”.
De gevolgen hiervan zijn enorm schadelijk voor het jonge kind en werken tot op latere leeftijd door.Dat deze stelling niet overdreven is kan je best vragen aan de kinderen én familie van de duizenden ontzeggingen omgangsrecht die er plaatsgrijpen per jaar!

We willen fundamentele rechten voor onze kinderen en willen dat hier beleidsmatig werk van gemaakt wordt.