Iedereen is gelijk voor de wet…

□ helemaal mee eens
□ neutraal
□ helemaal niet mee eens

Dit zou een poll kunnen zijn voor gelijke kansen. Het hangt er wel vanaf hoe je de stelling bekijkt. Lesbiennes kunnen samenwonen, trouwen, kinderen krijgen en het kind van de partner of zelfs een buitenlands kind adopteren. Er is op het eerste zicht geen discriminatie en er is sprake van gelijke behandeling.

Zo ervaren de meeste lesbische vrouwen dit ook. Binnen het vrouwengezin zijn de lesbiennes zeker al uit de kast, ze zijn vaak bekend in de lokale gemeenschap, via het openbaar leven en vooral via de scholen van hun kinderen. Het is een heel zichtbare groep vrouwen die schijnbaar moeiteloos carrière en zorg voor de kinderen combineert. Als multi-tasker worden de klusjes ook gedaan, er is moederinstinct in het kwadraat en bovendien komen ze allebei van Venus dus dat praat gemakkelijk. Ze zouden wel eens de meest geëmancipeerde, meest maatschappelijk geïntegreerde lesbiennes kunnen zijn. So far so good.

Moeders wil is wet……
En daar zijn we het niet mee eens.
Want er is geen reden om aan te nemen dat lesbiennes minder in scheidingen zouden betrokken worden dan bij koppels van verschillend geslacht. In dat geval is één op de drie vrouwengezinnen in de gevarenzône. De kinderen van deze koppels lopen immers het risico om enkel op één ouder, de biologische moeder, terug te vallen binnen de eerste 2 jaar na de geboorte. De procedure start immers pas 2 maanden na de geboorte en loopt via jeugdrechtbank t/m de afgifte documenten grosso modo 2 jaar momenteel.

En dan is er recht noch titel, je verzorgt clandestien je kind, haalt het af aan school, je wordt mama genoemd maar je bent/wordt het niet indien de biologische moeder dit niet (juridisch) wil toestaan. In heterotermen kun je ex-partner zijn maar blijvende ouder. In lesbiennetermen: niet voor de eerste drie jaar samenwonen, niet binnen de daaropvolgende 2 jaar, veel procedures en paperassen later eventueel… of gewoon nooit ouder kunnen worden omdat de moeder dat niet wil. Of al uit elkaar voor 2006 of uit elkaar voor alles in orde is. Moeders zonder papieren, zonder regularisatie en zonder zicht op beterschap. Clandestien wil ook zeggen: zonder gekende identiteit.

Binnen hetero-scheidingen komen vaders vaak slecht weg qua regeling, de vechtscheidingen, het omgangs(on)recht,de menselijke drama’s die ontstaan ondanks juridisch gelijke partijen belooft niet veel goeds.

Recht van bestaan…De score “neutraal” moet er ooit komen want nu zijn de rechten van het kind geschaad. De zwakste partij verdient immers bescherming! De Staat is al verschillende malen op de vingers getikt in het kader van de rechten van het kind. We willen het belang van het kind uiteraard boven het recht op ouderschap stellen. Maar het belang van het kind is juist het recht op een gezin, het contact met beide ouders. Dit belang wordt uitgesteld en niet gewaarborgd, het wordt zelfs niet mogelijk gemaakt in bepaalde gevallen. Als dit moeilijk te handhaven blijkt in gezinnen hoeveel te meer dan in een vrouwengezin? Het maatschappelijk draagvlak is er al jaren maar die maatschappelijke realiteit is ver vooruit op het wetgevend werk. We willen de wetgever aanmoedigen om er werk van te maken. Gelijke kansen voor gelijk geslacht.

Gescheiden mannen klagen meestal dat Vrouwe Justitia lesbisch is, wij denken dat eigenlijk niet, maar willen best eens scoren.